Nowe odkrycia zespołu dotyczą wpływu miejsca tej kolizji na zagładę gatunków.
Chicxulub jest najlepiej zachowanym kraterem uderzeniowym na Ziemi i jedynym z nienaruszonym, topograficznym wypiętrzeniem, które jest wspólną cechą dużych kraterów powstałych przez uderzenie skalistych asteroid.
Ekspedycja wykonała odwierty, by zrozumieć, w jaki sposób gigantyczne nadciśnienie wpływa na zachowanie skały i co się dzieje z nimi, gdy przemieszczane są one na duże odległości i tworzą pierścieniowe wypiętrzenia. Dotąd pobrano próbki skalne z głębokości od 506 do 1335 m pod dnem morskim.
Grupa poszukuje odpowiedzi na wiele pytań. Jaka jest natura skał tworzących pierścień szczytowy i z której części skorupy ziemskiej powstały. Dlaczego mają tak niską gęstość i prędkość sejsmiczną? Jaka jest kinematyka i dynamika formowania się dziury o kształcie miski? Jaki mechanizm osłabiający skałę kontroluje powstawanie dużych kraterów?
Naukowcy badają też życie mikrobiologiczne w skałach. Mikroskopijne organizmy, przypominające plankton, dominowały na obszarze krateru przez pierwsze 10 tys. lat po uderzeniu. Dla zespołu badaczy ważna jest też odpowiedź, w jaki sposób i jak szybko ekosystem jest w stanie wrócić do równowagi po takiej katastrofie.
