32-letni monarcha, ostatni z dynastii Plantagenetów, zginął w 1485 roku w bitwie pod Bosworth podczas wojny domowej. Władcę zidentyfikowano na podstawie DNA uzyskanego z zębów i kości. Dobrze zachowana czaszka stała się podstawą do odtworzenia twarzy. Analiza izotopów w próbkach pobranych z kości wykazała różnice w jego diecie w różnych okresach życia. Naukowcy z Uniwersytetu w Leicester ustalili, w jaki sposób zginął. Ślady dwóch ran, które spowodowały zgon, znajdują się w dolnej części czaszki. Jedna została zadana długim ostrzem miecza, druga, bardzo głęboka, powstała po dźgnięciu końcem miecza lub szpikulcem halabardy. Szczątki Ryszarda III, po zakończeniu badań, zostaną uroczyście pochowane 26 marca 2015 roku w katedrze w Leicester.

Ale archeolodzy, badając miejsce przeznaczone na parking, znaleźli szczątki jeszcze trzech osób. Jedna z nich wzbudziła szczególne zainteresowanie historyków ponieważ spoczywała w kamiennym sarkofagu kryjącym ołowianą trumnę. Zachował się w niej szkielet oraz skrawki tkaniny, nici oraz włosów - i nic poza tym. Naukowcy określili wiek tych trzech pochówków przy pomocy węgla radioaktywnego C14. Osoby te zmarły między 1250 a 1400 rokiem. Jest to okres zaczynający się krótko po ukończeniu budowy klasztoru franciszkanów i kończący się 85 lat przed śmiercią Ryszarda III.

Ale nie to zdumiało badaczy. Analiza DNA pobranego z kości wykazała, że wszystkie trzy pochowane osoby to kobiety. Dlaczego spoczęły na terenie męskiego klasztory franciszkanów i dlaczego jedną z nich pochowano w sarkofagu i trumnie godnej koronowanej głowy? Analiza kości wykazała, że kobieta w ołowianej trumnie, za życia, należała do elity społecznej, je pożywienie było bogate w białko, jadała często mięso i ryby. Ale, co wydaje się dziwne, jej szkielet wskazuje, ze kobieta ta ciężko pracowała fizycznie. Historycy nie wykluczają, że kobieta ta, należąca do arystokracji, dobrowolnie prowadziła życie pełne trudu, a po śmierci kazała się pochować w "miejscu świętym", za jakie uważała teren klasztoru. Podobnie mogło być z pozostałymi kobietami pochowanymi przy klasztorze.