W regionie ławicy Dogger Bank między Anglią a Półwyspem Jutlandzkim już od XIX wieku rybacy wyławiali sieciami kości zwierzęce. Gdy jednak w 1985 roku w sieciach znalazła się ludzka żuchwa, stało się oczywiste, że znajdował się tam niegdyś ląd zamieszkany przez ludzi. Media podały tę informację w sensacyjnym tonie, zatopiony ląd łączono z mityczną Atlantydą, ale rzeczywistość okazała się inna.
W 2007 roku prof. Vince Gaffney z Uniwersytetu w Bradford na podstawie danych sejsmologicznych, map morskich i wiadomości archiwalnych sporządził mapę obszaru, który w przeszłości łączył Anglię, Holandię, Danię i Francję. Żyły na nim mamuty, lwy jaskiniowe oraz inne gatunki epoki lodowej. Od ławicy Dogger Bank ląd ten otrzymał nazwę Doggerland.
20 tys. lat temu gigantyczne masy wody uwięzione były w lądolodzie na półkuli północnej, poziom oceanu był wtedy niższy o około 120 m. Dzisiejsze Wyspy Brytyjskie stanowiły całość z Europą. Sekwana, Tamiza i Ren łączyły się w jednym korycie, zanim wpadły do Oceanu Atlantyckiego. Właśnie poprzez Doggerland pierwsi ludzie, łowcy i zbieracze dotarli na ziemie brytyjskie.
Prof. Vince Gaffney, dysponując poszlakami, wydedukował istnienie tego lądu, natomiast pod koniec ubiegłego roku płetwonurkowie natknęli się na dowód istnienia tej prehistorycznej krainy. W wodach przybrzeżnych na wschodzie Anglii, na głębokości 8 m, sfotografowali zatopiony las. Pnie przetrwały w dobrym stanie. Las znalazł się pod wodą około 10 tys. lat temu. Odsłoniły go bardzo silne sztormy, jakie nawiedziły region w grudniu 2013 roku.
Odkrycie lasu skłoniło badaczy do ponownego zajęcia się Doggerlandem. Zespół prof. Vince'a Gaffneya otrzymał z Unii Europejskiej dofinansowanie w wysokości 2 mln euro na sporządzenie mapy tej krainy. Naukowcy z Uniwersytetu w Bradford będą prowadzili badania podwodne, wykorzystując najnowocześniejszy sprzęt, automatyczne roboty fotografujące, pobierające próbki, a nawet dokonujące wierceń.
Wstępne badania pozwoliły ustalić, że kraina ta obfitowała w zatoki, ujścia rzek, płytkie rozlewiska, wysepki. – Był to centralny obszar ówczesnej Europy. Poszukiwania, jakie przeprowadzimy, zrewolucjonizują wiedzę o europejskiej epoce lodowej – podkreśla uczestniczący w badaniach dr Simon Fitch z Uniwersytetu w Bradford.
