Ustawa o pracownikach urzędów państwowych nie określa skutków zatrudnienia osób niespełniających ustalonych w niej rygorów selekcyjnych. W piśmiennictwie podkreśla się natomiast, że rygory te, stanowiące przesłanki dopuszczalności zatrudnienia nie mają jednakowego charakteru prawnego. Ich ciężar gatunkowy jest różny, a zatem fakt, że zatrudniony urzędnik nie spełnia określonego ustawowo warunku może różnie rzutować na ważność i dalsze trwanie jego stosunku pracy. Jak podkreśla K. Stefański (Kryteria rekrutacji pracowników służby cywilnej – PiZS nr 4/2001) – wszystko zależy od tego, który z rygorów selekcyjnych nie został spełniony. Niektóre z wymogów determinują, bowiem pracowniczą zdolność prawną (np. wymóg posiadania obywatelstwa polskiego czy wymóg korzystania z pełni praw publicznych), inne nie mają takiego decydującego charakteru (jak wymóg posiadania odpowiednich kwalifikacji). A zatem niespełnienie tych pierwszych (modyfikujących pracowniczą zdolność prawną) oznaczać, będzie, że nie doszło do nawiązania stosunku pracy.
W przypadku tych drugich sytuacja będzie już, jak się wydaje, inna. Gdyby, więc okazało się, że zatrudniony urzędnik nie ma np. odpowiedniego wykształcenia, fakt ten może być powodem do wręczenia mu wypowiedzenia zmieniającego lub rozwiązania z nim stosunku pracy (np. w przypadku, gdy urzędnik przedstawił nieprawdziwe dokumenty potwierdzające jego wykształcenie). Warto zauważyć, iż powzięcie informacji o tym fakcie przez pracodawcę przesądza jednocześnie o utracie przez tego urzędnika nieskazitelnego charakteru, a zatem „odpadnięcie" kolejnego rygoru selekcyjnego.
podstawa prawna: Art. 3 ustawy z 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych (tekst jedn. DzU z 2017 r. poz. 2142 ze zm.)
