Niemcy są zbyt atrakcyjne dla imigrantów

Kto ma np. trójkę dzieci, może liczyć na prawie 600 euro miesięcznie, a więc grubo ponad 2 tysiące złotych. To znacznie więcej niż świadczenia z programu 500+. To w przypadku Polski. W sytuacji pracowników z Rumunii przebicie jest jeszcze większe. W dodatku zgodnie z orzeczeniem Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości z 2014 roku zasiłek na dzieci przysługuje wszystkim zagranicznym pracownikom z krajów UE, także sezonowym. Niemcy mają z tym problem nie od dzisiaj.

– Swoboda przemieszczania się w ramach UE nie powinna być nadużywana – argumentował jeszcze kilka miesięcy temu przewodniczący SPD Sigmar Gabriel, obecny szef niemieckiej dyplomacji. Jak tłumaczył, w dużych niemieckich miastach są „całe ulice" zamieszkane przez bezrobotnych imigrantów z państw UE, którzy przybyli do Niemiec skuszeni szczodrymi świadczeniami społecznymi. Podobnie argumentowała bawarska CSU, domagając się likwidacji zachęt imigracji do Niemiec z racji wypłaty wysokiego Kindergeld. Podobne postulaty zgłaszała Alternatywa dla Niemiec (AfD), ugrupowanie ksenofobiczne niechętne wszystkim imigrantom w Niemczech.

Niemieckim planom sprzeciwia się Komisja Europejska. Opowiada się za utrzymaniem obecnego systemu, a gdyby nawet miało dojść do jego zmiany, to sprzeczne z zasadami UE byłoby ustalenie wysokości zasiłków w zależności od kraju pochodzenia dzieci je otrzymujących. Tak twierdzi Marianne Thyssen, komisarz ds. spraw społecznych i mobilności pracowników.

Niemcy mają jednak w UE sojuszników w postaci Austrii, Irlandii i Danii, a najbardziej zaawansowane plany ograniczenia świadczeń na dzieci ma rząd w Wiedniu. Idą w tym samym kierunku co Niemcy i spotykają się z takim samym sprzeciwem Brukseli. Jak pisze „Süddeutsche Zeitung", powołując się na źródła w KE, nie ma w obecnej sytuacji mowy o zmianie stanowiska instytucji europejskich w tej sprawie. Plany Berlina i Wiednia są tam postrzegane jako wyraz braku solidarności europejskiej.

Gazeta spekuluje, że projekt plan ograniczenia świadczeń nadaje się na kartę przetargową rządu Merkel, której można by użyć w jakichś negocjacjach unijnych. Jak na razie rząd jest podzielony, gdyż SPD zmieniło nagle zdanie. Ma to związek z przekazaniem kierownictwa SPD Martinowi Schulzowi, który jest kandydatem socjaldemokratów na kanclerza. Jako były szef Parlamentu Europejskiego występuje jako zagorzały zwolennik dalszej integracji oraz obrońca przywilejów i praw pracowniczych.