Minister sprawiedliwości zawiesił Janowi Z. (dane zmienione) licencję syndyka ze względu na toczące się postępowanie karne o przestępstwo przeciw obrotowi gospodarczemu, ścigane z oskarżenia publicznego. Prokuratura przedstawiła zarzuty. Już sam taki fakt jest obligatoryjną przesłanką zawieszenia licencji syndyka.
Syndyk zwrócił się do ministra o uchylenie tej decyzji. W jego przekonaniu zawieszenie licencji było nieuzasadnione, a przynajmniej przedwczesne. Zarzuty w postępowaniu karnym nie mają związku z wykonywaniem obowiązków syndyka.
Po odmowie Jan B. złożył skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie. Argumentował, że samo podejrzenie popełnienia przestępstwa ściganego z urzędu, bez wyroku skazującego, nie może przekreślać kariery syndyka.
WSA uznał stanowisko ministra za prawidłowe. Przypomniał, że zgodnie z art. 20 ust. 1 pkt 2 ustawy o licencji syndyka minister sprawiedliwości zawiesza osobie posiadającej licencję syndyka prawa wynikające z licencji, jeżeli przeciwko niej jest prowadzone postępowanie o umyślne przestępstwo ścigane z oskarżenia publicznego lub umyślne przestępstwo skarbowe. Takie postępowanie jest prowadzone przeciwko syndykowi. Jego istotą jest nadużycie zaufania przez osobę szczególnie zobowiązaną do zajmowania się ochroną interesów majątkowych różnych podmiotów.
Jan Z. złożył skargę kasacyjną od tego wyroku do Naczelnego Sądu Administracyjnego. Ocenił decyzję ministra jako sprzeczną z zasadą domniemania niewinności. WSA nie rozważył też przewlekłości śledztwa i tego, że w okresie zawieszenia licencji syndyk nie otrzymuje żadnego wynagrodzenia. Zarzucany czyn nie miał związku z pełnioną funkcją syndyka, ponieważ Jan Z. nie miał wówczas takich uprawnień.