Darowizna na Kościół nie ma limitów, może w całości pomniejszyć dochód. O zasadach jej przekazywania mówi ustawa o stosunku państwa do Kościoła katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej.

Wynika z niej, że darowiznę należy przekazać kościelnej osobie prawnej. Są to m.in. parafie, diecezje, rektoraty, Caritas Polska, opactwa, domy zakonne, Papieskie Dzieła Misyjne. Ustawa wymienia też przykładowe rodzaje działalności charytatywno-opiekuńczej Kościoła. Są tam m.in. prowadzenie szpitali i innych zakładów leczniczych, żłobków, ochronek, schronisk, organizowanie pomocy w zakresie ochrony macierzyństwa czy udzielanie wsparcia w zapewnianiu wypoczynku dzieciom i młodzieży w potrzebie.

Z orzecznictwa sądowego wynika, że cel darowizny jest zrealizowany wtedy, gdy przekazujemy materiały przeznaczone na tworzenie infrastruktury niezbędnej do prowadzenia działalności charytatywno-opiekuńczej, np. na budowę albo przebudowę przykościelnej świetlicy lub boiska. Premiowane ulgą jest też przekazanie sprzętu sportowego wykorzystywanego podczas zajęć z młodzieżą.

Nie tylko darczyńcy Kościoła katolickiego skorzystają z tego przywileju. Bez limitu można też odliczyć darowizny na inne Kościoły, np. chrześcijan baptystów.

Limitowane są natomiast darowizny na cele kultu religijnego. Odliczamy je do wysokości 6 proc. dochodu.

Z wyjaśnień Ministerstwa Finansów wynika, że chodzi m.in. o datki przekazywane Kościołom, związkom religijnym i kościelnym osobom prawnym (zakony, parafie) na budowę, remont, wyposażenie czy zakup przedmiotów liturgicznych, np. monstrancji.

W interpretacjach skarbówka zgadzała się też na odliczenie wpłaty na zgromadzenie zakonne ze wskazaniem, że ma być przeznaczona na odprawienie mszy w intencji zmarłego teścia. A także na stowarzyszenie chrześcijańsko-charytatywne, które zajmuje się m.in. pracą ewangelizacyjną i tłumaczeniem Pisma Świętego w różnych krajach świata.

Z ulgi skorzystają również honorowi dawcy krwi. Te darowizny też się wlicza do limitu.