Rz: Reformę Temidy zaczęliśmy od jej szczytów, ale z dziurą w dachu możemy trochę poczekać. Gdy natomiast pękają fundamenty, budynek może się rozwalić.
To jest zasadniczy problem. Nie podjęto niestety decyzji o modelu funkcjonowania wymiaru sprawiedliwości, w szczególności kto ma zostawać sędzią. Mówi się, że bycie sędzią powinno być ukoronowaniem kariery prawniczej, ale ta reforma niczego nie zmienia, w tym sensie jest stracona. Poważne czy wręcz rewolucyjne zmiany powinny być zaś po to, żeby obecne słabości usunąć. System wymiaru sprawiedliwości skorzystałby na tym, gdyby w dużo większym niż dotychczas stopniu dopuszczono do wykonywania zawodu sędziego naukowców oraz praktyków radców prawnych, adwokatów, prokuratorów, notariuszy legitymujących się wieloletnim doświadczeniem. Innym źródłem tzw. świeżej krwi są absolwenci Krajowej Szkoły Sędziów i Prokuratorów. Pierwszym krokiem w reformie wymiaru sprawiedliwości powinna być zmiana procedur, stworzenie korpusu biegłych sądowych i właśnie dopuszczenie nowej krwi. Zmiany kadrowe mogłyby być dalszym etapem, wprowadzonym np. po dwóch latach.
Mamy już asesorów, to jest kilkuset nowych prawników.
To rzeczywiście jedna ze ścieżek naboru, ale powinna być otwarta druga, dla prawników z praktyką z innych zawodów.
Jak pan ocenia reformę procedury cywilnej? Głównym jej elementem jest jedna rozprawa. Czy można tak szybko wydać wyrok?
