Prezydent podpisał ustawę o świadczeniu uzupełniającym i sześć innych ustaw

Celem ustawy z 31 lipca 2019 r. o świadczeniu uzupełniającym dla osób niezdolnych do samodzielnej egzystencji jest dodatkowe wsparcie dochodowe osób niepełnosprawnych.

Zgodnie z ustawą, świadczenie uzupełniające dla osób niezdolnych do samodzielnej egzystencji przysługuje osobom:

1) które ukończyły 18 lat i których niezdolność do samodzielnej egzystencji została stwierdzona orzeczeniem o całkowitej niezdolności do pracy i niezdolności do samodzielnej egzystencji, albo

2) orzeczeniem o niezdolności do samodzielnej egzystencji, albo

3) orzeczeniem o całkowitej niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym i niezdolności do samodzielnej egzystencji, albo

4) orzeczeniem o całkowitej niezdolności do służby i niezdolności do samodzielnej egzystencji.

O świadczenie  mogą ubiegać się osoby otrzymujące nie więcej niż  1600 zł miesięcznie  z tytułu świadczeń pieniężnych finansowanych ze środków publicznych.

Prawo do świadczenia uzupełniającego będzie ustalane w drodze decyzji, na wniosek osoby złożony odpowiednio do organu wypłacającego świadczenia emerytalno-rentowe albo rentę socjalną, a w przypadku pozostałych osób do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych.

W przepisach zmieniających inne akty prawne ustawa przewiduje, m.in.:

1) świadczenie uzupełniające będzie zwolnione z opodatkowania, a jego wysokość nie będzie zaliczana do dochodów, od których odlicza się wydatki na cele rehabilitacyjne,

2) niewliczanie kwoty świadczenia do dochodu, od którego ustala się prawo do dodatku mieszkaniowego, świadczeń pieniężnych z pomocy społecznej, opłaty za pobyt w domu pomocy społecznej przez małżonka, wstępnych i zstępnych osoby uprawnionej do świadczenia, do dochodu ustalanego na potrzeby ustawy o niektórych formach popierania budownictwa mieszkaniowego oraz ustawy o pomocy państwa w spłacie niektórych kredytów mieszkaniowych, udzielaniu premii gwarancyjnych oraz refundacji bankom wypłaconych premii gwarancyjnych,

3) wprowadzenie zmian umożliwiających uzyskanie Solidarnościowemu Funduszowi Wsparcia Osób Niepełnosprawnych dotacji z budżetu państwa.

Ponadto przepisy przejściowe do ustawy przewidują, że osoby, które posiadają orzeczenie o znacznym stopniu niepełnosprawności, a nie posiadają orzeczenia o niezdolności do samodzielnej egzystencji, będą mogły ubiegać się o świadczenie uzupełniające po uzyskania takiego orzeczenia w Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych. Osoby posiadające, w dniu wejścia w życie ustawy, orzeczenie o znacznym stopniu niepełnosprawności, w ciągu 6 miesięcy będą mogły wystąpić do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych o wydanie orzeczenia o niezdolności do samodzielnej egzystencji.

W przypadku uzyskania tego rodzaju orzeczenia świadczenie uzupełniające będzie przysługiwać tym osobom od miesiąca, w którym złożony został wniosek o świadczenie uzupełniające i wniosek o orzeczenie niezdolności do samodzielnej egzystencji.

Przez rok od dnia wejścia w życie ustawy lekarze – członkowie komisji lekarskich Zakładu Ubezpieczeń Społecznych będą mogli wydawać orzeczenia o całkowitej niezdolności do pracy i niezdolności do samodzielnej egzystencji albo orzeczenia o niezdolności do samodzielnej egzystencji jako lekarze orzecznicy Zakładu Ubezpieczeń Społecznych.

Ustawa wejdzie w życie z dniem 1 października 2019 r., z wyjątkiem części przepisów, które wejdą w życie z dniem 1 stycznia 2021 r.

9 sierpnia 2019 r. prezydent Andrzej Duda podpisał także sześć innych ustaw uchwalonych przez Sejm 19 lipca 2019 r.:

- o zmianie ustawy – Prawo farmaceutyczne,

- o zmianie ustawy o zapasach ropy naftowej, produktów naftowych i gazu ziemnego oraz zasadach postępowania w sytuacjach zagrożenia bezpieczeństwa paliwowego państwa i zakłóceń na rynku naftowym oraz ustawy – Prawo energetyczne,

- o zmianie ustawy o biokomponentach i biopaliwach ciekłych oraz niektórych innych ustaw,

- o systemie rekompensat dla sektorów i podsektorów energochłonnych,

- o zmianie ustawy o odnawialnych źródłach energii oraz niektórych innych ustaw,