Aktualizacja: 29.11.2015 15:56 Publikacja: 27.11.2015 00:31
Dominik Zdort
Foto: Fotorzepa, Waldemar Kompała
– Jakiego opornika? O co chodzi? – odparł zaskoczony. – Jak to? Nie słyszałeś, że powstał KOD, czyli Komitet Obrony Demokracji? Grupa obywateli w proteście przeciw większości parlamentarnej przypina sobie oporniki – wyjaśniłem. Mój rozmówca coś po swojemu wymruczał, że oporniki to się nosiło 35 lat temu, po czym powrócił do lektury bankowego raportu, nieświadom tego, czym żyje cała Polska (a na pewno cała „Gazeta Wyborcza").
Dziwią mnie skądinąd mądrzy ludzie, którzy świat oglądają wyłącznie przez pryzmat ekonomii. Nieodmiennie śmieszy mnie, kiedy ze zmarszczonym czołem oceniają, jak na powołanie nowego rządu zareagują rynki i kurs złotego, nie zastanawiając się nawet, jakie poważniejsze – dobre lub złe – skutki może mieć dla kraju zmiana władzy. Obywateli traktują, mam wrażenie, jak zmienną w arkuszu Excela. Jak robota, który reaguje tylko na impulsy (gospodarcze), lekceważąc wszystko inne. Który odrzuca racje moralne i uczucia wyższe. A także emocje.
Kontynuuj czytanie tego artykułu w ramach subskrypcji rp.pl
Na bieżąco o tym, co ważne w kraju i na świecie. Rzetelne informacje, różne perspektywy, komentarze i opinie. Artykuły z Rzeczpospolitej i wydania magazynowego Plus Minus.
Żaden szef izraelskiego rządu nie sprawował władzy tak długo. Żaden też nie naraził tak bardzo na szwank wizerunku państwa i nie wystawił go na równie wielkie niebezpieczeństwo.
Nie możemy zapomnieć, że medycy też są hibakusha. Badając kataklizm spowodowany przez bombę atomową, hiroszimscy lekarze zaglądają coraz to głębiej i głębiej w piekielne czeluści, do których sami trafili.
„Nie mam siły być mną” – mówi załamana Wanda, bohaterka serialu „Kiedy ślub?”. Chociaż w założeniu ma on być słodko-gorzkim obrazem milenijnego pokolenia, śmiech jest tu głównie maską skrywającą życiowe dramaty. Dla pokolenia, które tworzyło pierwsze internetowe memy, nic przecież nie może być całkiem na serio.
O.J. Simpson odmienił świat sportu i popkultury, był na szczycie i na dnie. Kochany i nienawidzony, musiał urodzić się, żyć oraz umrzeć w Ameryce.
Pełnoskalowa wojna z Izraelem byłaby gwoździem do trumny konającego Libanu. Kraj pogrążyłby się w kolejnej krwawej wojnie domowej, która cofnęłaby go do epoki kamienia łupanego.
Masz aktywną subskrypcję?
Zaloguj się lub wypróbuj za darmo
wydanie testowe.
nie masz konta w serwisie? Dołącz do nas