Spółka wystąpiła do prezydenta Łodzi o pozwolenie na budowę stacji bazowej telefonii komórkowej, w skład której wchodzi m.in. stalowa, 60-metrowa wieża kratowa i kilkanaście anten sektorowych.

W ciągu następnych dni wpłynęły do prezydenta Łodzi sprzeciwy od sąsiadów inwestycji i innych osób mieszkających w jej sąsiedztwie. Oświadczyły one, że sprzeciwiają się, ponieważ wysoki maszt stacji naruszy ład przestrzenny, obniży walory widokowe i krajobrazowe Parku Krajobrazowego Wzniesień Łódzkich. Wybudowanie stalowego masztu ograniczy wykorzystanie działek i obniży ich wartość, będzie mieć negatywny wpływ na zdrowie i życie mieszkańców najbliższej okolicy. Brakuje prawidłowej analizy zasięgu oddziaływania stacji, konieczne jest wydanie decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach dla planowanej inwestycji, i sporządzenie raportu środowiskowego.

Obszar oddziaływania

Spółka, której przekazano te uwagi, wyjaśniła, że inwestycja jest zgodna z  przepisami prawa, a wszystkie urządzenia będą posiadać wymagane normy i atesty. Uczestnicy postępowania podtrzymali sprzeciw wobec budowy stacji, jednakże prezydent Łodzi zatwierdził projekt budowlany i udzielił pozwolenia na budowę stacji.

Wojewoda łódzki, do którego odwołał się właściciel nieruchomości sąsiadującej z przyszłym masztem, odmówił wszczęcia postępowania w sprawie wydania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach realizacji przedsięwzięcia.

Projekt decyzji o ustaleniu lokalizacji celu publicznego został uzgodniony z regionalnym dyrektorem ochrony środowiska w trybie tzw. milczącej zgody, a budowa stacji telefonii komórkowej nie została wymieniona w rozporządzeniu Rady Ministrów z 9 listopada 2010 r. w sprawie przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko.

Wojewoda utrzymał więc w mocy decyzję prezydenta Łodzi o budowie stacji. Stwierdził m.in., że obszar jej oddziaływania nie obejmuje terenów zurbanizowanych, lecz rolne, z rozproszoną zabudową. W studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego zostały wskazane jako tereny upraw polowych z ograniczonym prawem zabudowy, bez możliwości wyznaczania nowych obszarów pod zabudowę. Nie są zresztą położone w parku krajobrazowym, lecz w jego otulinie, a zakazy obowiązujące w parku nie dotyczą realizacji inwestycji celu publicznego.

W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, sąsiad mającej powstać stacji telekomunikacyjnej zarzucił, że nie ustalono, czy może ona znacząco oddziaływać na środowisko. Obszar oddziaływania wyznaczono wyłącznie na podstawie danych, zawartych w projekcie budowlanym, bez kontekstu możliwego oddziaływania inwestycji na sąsiednie nieruchomości. Konieczne jest zatem wydanie decyzji o uwarunkowaniach środowiskowych, gdyż inwestycja może potencjalnie znacząco oddziaływać na środowisko.

Łączna moc promieniowania

WSA podzielił ten pogląd. Zdaniem sądu, konieczne jest sprawdzenie zgodności projektu budowlanego, albo decyzji o warunkach zabudowy czy decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego z miejscowym planem zagospodarowania, jak również z wymaganiami ochrony środowiska. Obowiązkiem administracji architektoniczno-budowlanej jest też sprawdzenie, czy projekt budowlany posiada wszystkie wymagane opinie, uzgodnienia i pozwolenia. Tymczasem, pomimo wniosku inwestora, złożonego w trybie art. 73 ust. 1 ustawy z 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie (...), czyli na podstawie przepisu regulującego wszczęcie postępowania w sprawie wydania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach, takiego postępowania nie przeprowadzono – skonstatował sąd.

Podstawą ustalenia, czy jest ono wymagane dla danego przedsięwzięcia, są przepisy wspomnianego rozporządzenia RM z 2010 roku w sprawie przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko. Należało zatem ustalić nie tylko moc poszczególnych anten lecz i uwzględnić sytuacje, gdy dochodzi do nakładania się lub nachodzenia wiązek promieniowania, emitowanych przez te anteny. Nie można bowiem wykluczyć, iż spowoduje to, że moc promieniowania przekroczy znacznie dopuszczalne wielkości. Niezbędne dla prawidłowej oceny, czy inwestycja może znacząco wpływać na środowisko, jest więc nie tylko określenie parametrów zarówno poszczególnych anten, jak i całego przedsięwzięcia – stwierdził WSA. Jest to konieczne, ponieważ zakazy obowiązujące na terenie Parku Krajobrazowego Wzniesień Łódzkich nie dotyczą realizacji inwestycji celu publicznego.

Poza tym stacja telefonii komórkowej ma powstać w otulinie parku, gdzie takich zakazów nie ma. W świetle art. 35 ust. 1 ustawy Prawo budowlane organ administracji architektoniczno-budowlanej powinien poczynić własne ustalenia, dotyczące zgodności projektu budowlanego z wymaganiami ochrony środowiska. W tym zbadać, czy planowana inwestycja wymaga uzyskania decyzji środowiskowej.

W ocenie sądu, konieczne jest więc przeprowadzenie postępowania wyjaśniającego m.in. pod kątem nakładania się mocy promieniowania emitowanego przez wszystkie anteny, i stwierdzenie, czy inwestycja wymaga przeprowadzenia oceny oddziaływania na środowisko. A zatem, czy zatwierdzenie projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę bez tej oceny było prawidłowe.

Z tych wszystkich względów WSA uchylił zarówno decyzję wojewody łódzkiego, jak i decyzję prezydenta Łodzi. Pozostaje czekać na nowe postępowanie – i nowe decyzje.

Sygnatura akt: II SA/ Łd 41/19