Tak uznał Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w wyroku z 14 stycznia 2015 r., I SA/OI 911/14.
Strona skarżąca prowadzi działalność gospodarczą pod nazwą A.M.L. i jest właścicielem hali namiotowej zajętej na prowadzenie działalności gospodarczej.
Decyzjami wydanymi z upoważnienia prezydenta przez kierownika referatu wydziału podatków i opłat w sprawie wymiaru podatku od nieruchomości za lata 2009–2011 ustalono M.L. wysokość zobowiązania podatkowego z tytułu podatku od nieruchomości za korzystanie z hali namiotowej w ww. latach w kwocie ok. 2200 zł rocznie. Od decyzji tych M.L. wniosła odwołania do samorządowego kolegium odwoławczego.
SKO po rozpatrzeniu odwołań M.L. od decyzji utrzymało je w mocy. SKO uznało, że prezydent słusznie stwierdził, iż skoro namiot jest obiektem budowlanym, nie jest budynkiem ani obiektem małej architektury, to stanowi budowlę w rozumieniu art. 3 pkt 3 prawa budowlanego i jako związany w prowadzeniem działalności gospodarczej podlega opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości. Według SKO hala namiotowa nie została wymieniona w art. 3 pkt 3 prawa budowlanego, innych przepisach tej ustawy ani też załączniku do niej, gdyż art. 3 pkt 5 prawa budowlanego wyraźnie wskazuje, że do tymczasowych obiektów budowlanych zalicza się m.in. przekrycia namiotowe.
M.L. wniosła skargę na decyzję SKO w przedmiocie ustalonego podatku od nieruchomości za lata 2009–2011 do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie. Sąd uwzględnił skargę, stwierdzając, że hala namiotowa stanowi tymczasowy obiekt budowlany niebędący przy tym budowlą w rozumieniu prawa budowlanego i nie podlega opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości.
