Komornik zaszkodził wierzycielowi, nadużywając prawa

Uniewinnienie uchylił Sąd Apelacyjny w Poznaniu, określając jako całkowicie nieprzekonujące argumenty Komisji Dyscyplinarnej, iż zaniechanie obwinionego było usprawiedliwione informacjami o potencjalnej skuteczności egzekucji z innych należności dłużnika. W rzeczywistości przez to zaniechanie należności na rzecz wierzyciela nie były egzekwowane ze świadczenia, jakie dłużnik uzyskiwał. Jedyną okolicznością łagodzącą dla komornika, jakiej dopatrzył się sąd, jest to, że uchylił wydane przez siebie zarządzenie.

SA nie miał jednak wątpliwości, iż nie powinno to oznaczać uniewinnienia oskarżonego, a jedynie zmianę kwalifikacji prawnej czynu. Sąd pierwszej instancji pominął bowiem, że swoim zarządzeniem obwiniony wyznaczył czynność otwarcia lokalu pod adresem znajdującym się we właściwości organów egzekucyjnych działających nie w obszarze Sądu Apelacyjnego w Poznaniu, lecz w innej miejscowości.

– Co istotne, obwiniony miał pełną świadomość, że takie zarządzenie jest niezgodne z art. 8 ust. 1 w zw. z art. 10 ust. 1 ustawy o komornikach sądowych. Przepis o otworzeniu i przeszukaniu lokalu nie może być wykorzystywany (z pełną świadomością) do wyznaczania czynności egzekucyjnych niezgodnie z obowiązującą właściwością miejscową po to, aby „ustalić miejsce pobytu dłużnika" – uzasadniał stanowisko SA sędzia Henryk Komisarski.

SA podkreślił, że rozmyślne wyznaczanie czynności egzekucyjnej z naruszeniem właściwości miejscowej należy ocenić jako nieetyczne i gorszące, a zatem przynoszące ujmę urzędowi komornika.

Sprawa zostanie przekazana sądowi pierwszej instancji do ponownego rozpoznania.

Sygnatura akt: IIAKa195/20