Sprawa zwolnienia radcy prawnego z pracy w KGP wraca do WSA

Naczelny Sąd Administracyjny uchylił wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie i przekazał mu sprawę do ponownego rozpoznania.

Zwolnienie i przeniesienie rozkazem personalnym, wydanym z rygorem natychmiastowej wykonalności, nastąpiło w kwietniu 2016 r. W wyniku zmian organizacyjnych i personalnych w Komendzie Głównej Policji zlikwidowano 81 etatów policyjnych, w tym stanowisko radcy prawnego.

Zgodnie z ustawą o Policji, policjant może być przeniesiony do pełnienia służby w innej jednostce organizacyjnej Policji. W Komendzie Stołecznej Policji w Warszawie, do której skierowano radcę, było w tym czasie 490 wakatów.

W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie radca-policjant stwierdził, że ani z rozkazu personalnego KGP, ani z decyzji ministra spraw wewnętrznych i administracji oddalającej odwołanie, nie wynika, dlaczego uznano, że zachodzi pilna konieczność zwolnienia go z zajmowanego stanowiska służbowego radcy prawnego i przeniesienia do Komendy Stołecznej Policji. Z uwagi na istotną zmianę warunków służby nie można też w tym przypadku mówić o równorzędnych stanowiskach.

Obie zaskarżone decyzje uchylił Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie. Zdaniem WSA, przepisy ustawy o Policji nie pozostawiają wątpliwości, że zwolnienie policjanta z zajmowanego stanowiska służbowego, połączone z równoczesnym mianowaniem na inne stanowisko, może nastąpić wyłącznie na stanowisko równorzędne ze stanowiskiem zajmowanym poprzednio. Trzeba też wykazać zasadność i celowość przeniesienia na nowe, równorzędne stanowisko, którym w tej sprawie może być tylko stanowisko radcy prawnego — stwierdził WSA. Zakres obowiązków policjanta zatrudnionego na stanowisku radcy prawnego nie ma bowiem nic wspólnego z zakresem obowiązków policjanta pełniącego służbę na innym stanowisku.

Czytaj też: Adwokat nie może pracować w Policji

W skardze kasacyjnej do NSA minister spraw wewnętrznych i administracji zarzucił bezpodstawne przyjęcie takiej tezy a także błędną interpretację innych przepisów ustawy o Policji oraz ustawy o radcach prawnych.

W rzeczywistości – dowodził minister – sprawa dotyczy funkcjonariusza, którego stosunek służbowy regulują przepisy ustawy o Policji, a  dopiero w następnej kolejności radcy prawnego, będącego funkcjonariuszem policji.

NSA uznał skargę kasacyjną za uzasadnioną. Uchylił wyrok WSA w Warszawie i przekazał mu sprawę do ponownego rozpoznania. Zwrócił uwagę, że ustawa o Policji nie reguluje przesłanek przeniesienia policjanta na równorzędne stanowisko. Decyzja w tej sprawie pozostaje w gestii jego przełożonego. Komendant główny Policji uprawniony był jednak tylko do zwolnienia skarżącego z zajmowanego stanowiska w KGP i przeniesienia go do Komendy Stołecznej Policji.

O mianowaniu na konkretne stanowisko służbowe rozstrzygał natomiast komendant stołeczny Policji. Ocena, czy stanowisko służbowe, na które został mianowany skarżący, odpowiada wymogowi równorzędności w stosunku do stanowiska służbowego zajmowanego poprzednio, może więc być przeprowadzona dopiero w razie zakwestionowania rozkazu personalnego komendanta stołecznego Policji. Tymczasem sąd pierwszej instancji błędnie uznał, że kwestia równorzędności stanowisk powinna być wykazana już w uzasadnieniu decyzji o przeniesieniu do innej jednostki organizacyjnej Policji.

Z mocy wyroku sądu kasacyjnego sprawa wraca więc do Wojewódzkiego Sądu Apelacyjnego w Warszawie.