Krajowa Rada Doradców Podatkowych (KRDP) wystąpiła do Trybunału Konstytucyjnego z wnioskiem o wyjaśnienie wątpliwości co do treści wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 22 maja 2007 r., sygn. K 42/05 (DzU z 2007 r., nr 98, poz. 656). Powód to rozbieżności między sentencją wyroku a jego uzasadnieniem.
Jak dowiedziała się „Rz”, wątpliwości dotyczą drugiej części sentencji wyroku Trybunału Konstytucyjnego. Sędziowie orzekli w niej, że z upływem sześciu miesięcy od dnia ogłoszenia wyroku w Dzienniku Ustaw (tj. 5 grudnia) tracą moc przepisy wymienione w części pierwszej w pkt 2 i 3. Przypomnijmy, że chodzi o regulacje dotyczące nie tylko wykonywania niektórych czynności doradztwa podatkowego (np. prowadzenia ksiąg podatkowych w imieniu i na rzecz klientów czy wypełniania deklaracji podatkowych), ale i form, w których ta działalność może być przez członków tej korporacji prowadzona.
W obu punktach drugiej części sentencji wyroku mowa jest o niezgodności z konstytucją zarówno nowelizacji ustawy o doradztwie podatkowym, która została zaskarżona do Trybunału, jak i ustawy nowelizowanej. Pytanie więc, którą sędziowie Trybunału mieli na myśli.
Niestety, nieprecyzyjnie sformułowana sentencja orzeczenia to niejedyne zmartwienie doradców podatkowych. Sprawę komplikuje jeszcze uzasadnienie wyroku. Chodzi o ten jego fragment, w którym sędziowie stwierdzają, że „utrata, z chwilą ogłoszenia wyroku w Dzienniku Ustaw, przez niekonstytucyjne przepisy ich mocy obowiązującej spowodowałaby skutki prawne niekorzystne zarówno dla wykonujących zawód doradcy podatkowego, jak i korzystających z usług członków tej korporacji.
Derogacja art. 1 pkt 1 ustawy nowelizującej oznaczałaby bowiem jednoczesną derogację art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o doradztwie podatkowym, któremu ten pierwszy przepis nadał nowe brzmienie. Ponieważ Trybunał nie ma kompetencji do przywrócenia wcześniejszego, przednowelizacyjnego brzmienia art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o doradztwie podatkowym, oznaczałoby to, że z katalogu czynności doradztwa podatkowego wyłączone zostałoby prowadzenie w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów ksiąg podatkowych i innych ewidencji do celów podatkowych oraz udzielanie im pomocy w tym zakresie. Podobne skutki spowodowałaby derogacja art. 1 pkt 9 lit. a ustawy nowelizacyjnej, który to przepis zmienił brzmienie art. 27 ust. 1 pkt 1 ustawy o doradztwie podatkowym”.
