Zgodnie z § 2 ust. 1 pkt 20 rozporządzenia ministra pracy i polityki socjalnej z 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe (DzU nr 161, poz. 1106 ze zm.) podstawy wymiaru składek nie stanowią świadczenia wypłacane z funduszu utworzonego na cele socjalno-bytowe na podstawie układu zbiorowego pracy u pracodawców, którzy nie tworzą zakładowego funduszu świadczeń socjalnych – do wysokości nieprzekraczającej rocznie kwoty odpisu podstawowego, określonego w art. 5 ust. 2 ustawy z 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (tekst jedn. DzU z 1996 r. nr 70, poz. 335 ze zm.).
I.
Podstawowe uregulowania prawne dotyczące zasad tworzenia, w tym również dotyczące możliwości odstąpienia od tworzenia zakładowego funduszu świadczeń socjalnych zawiera powołana ustawa z 4 marca 1994 r. W myśl powołanej wyżej ustawy zakładowy fundusz świadczeń socjalnych są zobowiązani tworzyć pracodawcy, którzy:
- zatrudniają według stanu na 1 stycznia danego roku co najmniej 20 pracowników w przeliczeniu na pełne etaty (przy czym układ zbiorowy u tych pracodawców może postanawiać, że fundusz nie będzie tworzony),
- prowadzą działalność w formach organizacyjno-prawnych jednostek sektora finansów publicznych, o których mowa w art. 20, 21 i 24 – 27 ustawy z 30 czerwca 2005 r. o finansach publicznych (DzU nr 249, poz. 2104) bez względu na liczbę zatrudnianych pracowników.
