Opinia Departamentu Prawa Pracy i Polityki Społecznej z 6 kwietnia 2011 r. w sprawie wystawiania świadectw pracy po zmianach kodeksu pracy

W związku z pytaniami dotyczącymi wydawania świadectwa pracy w świetle nowelizacji kodeksu pracy dokonanej ustawą z 5 stycznia 2011 o zmianie ustawy - kodeks pracy (DzU nr 36, poz. 181) Ministerstwo Pracy i Polityki Społecznej informuje, że ponieważ uchwalenie tej ustawy nastąpiło z inicjatywy senackiej, resort może jedynie przedstawić niewiążący pogląd w tej sprawie.

Według zmienionego art. 97 § 1

1

k.p. jeżeli pracownik pozostaje w zatrudnieniu u tego samego pracodawcy na podstawie umowy o pracę na okres próbny, na czas określony lub na czas wykonania określonej pracy, pracodawca jest obowiązany wydać mu świadectwo pracy obejmujące zakończone okresy zatrudnienia na podstawie takich umów zawartych w okresie 24 miesięcy, poczynając od zawarcia pierwszej z nich. Zdaniem MPiPS powołany przepis nie wymaga, aby wymienione w nim terminowe umowy o pracę były z danym pracownikiem zawierane bezpośrednio jedna po drugiej, czy też w określonej w tym przepisie kolejności, a także aby pracownik był zatrudniony na podstawie każdej z tych umów.

Zasady wydawania świadectwa pracy w związku z rozwiązaniem lub wygaśnięciem stosunku pracy nawiązanego na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony nie uległy zatem zmianie. Oznacza to, że takie świadectwo powinno być wydane tak jak dotychczas, w dniu ustania zatrudnienia, a jeżeli nie jest to możliwe, pracodawca powinien nie później niż w ciągu siedmiu dni od ustania stosunku pracy przesłać świadectwo pracy pracownikowi lub upoważnionej osobie za pośrednictwem poczty albo doręczyć je w inny sposób (§ 2 rozporządzenia ministra pracy i polityki socjalnej z 15 maja 1996 w sprawie szczegółowej treści świadectwa pracy oraz sposobu i trybu jego wydawania i prostowania, DzU nr 60, poz. 282 ze zm.).

Natomiast w przypadku nawiązania stosunku pracy na podstawie którejkolwiek z terminowych umów o pracę wymienionych w zmienionym art. 97 § 1

1

k.p. obowiązek pracodawcy wydania świadectwa pracy powstaje nie w dniu ustania zatrudnienia lecz w dniu upływu okresu 24 miesięcy od zawarcia pierwszej z takich umów, przy czym świadectwo pracy obejmuje wówczas, co do zasady, zakończone okresy zatrudnienia na podstawie wszystkich terminowych umów o pracę zawartych w tym czasie (niezależnie od ich liczby). Wydanie świadectwa pracy po upływie 24 miesięcy dotyczy jedynie przypadku wskazanego w art. 97 § 1

2

zdanie drugie k.p. Celem bowiem nowelizacji powołanego przepisu było umożliwienie pracodawcy zatrudniającemu pracownika w okresie co najmniej 24 miesięcy na podstawie kolejnych terminowych umów o pracę wydania „zbiorczego świadectwa pracy", bez względu na przerwy między kolejnymi umowami.

Nowe przepisy nie odnoszą się natomiast wprost do terminu wydania „zbiorczego świadectwa pracy", gdy przed upływem 24 miesięcy pracodawca nie zamierza zawierać z pracownikiem kolejnej terminowej umowy o pracę lub zawrze z nim umowę na czas nieokreślony. Zdaniem MPiPS w takim wypadku nie ma przeszkód prawnych, aby pracodawca, w związku z zakończeniem zatrudniania pracownika na podstawie terminowych umów o pracę, wcześniej wydał mu „zbiorcze świadectwo pracy" obejmujące okres (okresy) zatrudnienia na podstawie takiej umowy (takich umów). Wcześniejsza realizacja przez pracodawcę ustawowego obowiązku nie pogarsza bowiem sytuacji prawnej pracownika. W takim wypadku 24-miesięczny okres, o którym mowa w art. 97 § 1