Urodzony w 1929 roku ksiądz Pasierb był historykiem sztuki, specjalistą w dziedzinie archeologii i sztuki sakralnej, poetą i eseistą. Wykładał historię sztuki na ATK w Warszawie, był także profesorem seminarium duchownego w Pelplinie. Wygłosił homilie m.in. na mszach pogrzebowych odprawianych za kardynała Stefana Wyszyńskiego, Kazimierę Iłłakowiczównę, Jana Lechonia. Jako poeta zadebiutował w 1978 roku, mając już 49 lat, tomikiem „Kategoria przestrzeni”. Potem powstały: „Rzeczy ostatnie…”, „Zdejmowanie pieczęci”, „Wnętrze dłoni”, „Doświadczanie ziemi".
– Mieszkanie księdza Janusza na ulicy Dobrej było jak pasaż śródmiejski, był wielki ruch – wspominał ks. Wiesław Niewęgłowski w filmie dokumentalnym Pawła Woldana „Zbyt wielkie serce”.
W tym samym o dokumencie Wojciech Pszoniak opowiadał o księdzu Pasierbie jako człowieku niezwykle pogodnym o niesamowitym poczuciu humoru, zaś arcybiskup Henryk Muszyński – jako o człowieku pełnym kontrastów.
Krzysztof Zanussi powiedział natomiast o nim: „Wytworny, światowy, pasujący jak ulał do salonów, cięty w dowcipie, elegancki w ostrej polemice – ktoś, kto pasowałby może do obiadów czwartkowych króla Stasia czy dyskusji z Encyklopedystami”.
