Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną spółki, której fiskus odmówił stwierdzenia nieważności decyzji ostatecznej w CIT.
Powodem domagania się unieważnienia decyzji było przekonanie spółki, że postępowanie kontrolne i podatkowe w jej sprawie zostało przeprowadzone z rażącym naruszeniem prawa. Konkretnie chodziło o to, że w okresie, kiedy było prowadzone postępowanie i doręczane decyzje, spółka nie miała żadnych władz.
Czytaj więcej
Niska jakość przepisów podatkowych wymusza odpowiedź na pozornie absurdalne pytanie: czy po wznowieniu postępowania i uchyleniu dotychczasowej decyzji organ ma powielać swoje ewentualne błędy wydając „nową” decyzję? Wydaje się, że jeśli ujawniła się przesłanka do wznowienia postępowania i organ uchylił ostateczną decyzję w całości to wydając „nową” decyzję nie jest związany ani poglądami prawnymi zawartymi w uchylonej „starej” decyzji ani nawet prawomocnym wyrokiem sądowym, który oddalił skargę na uchyloną w wyniku wznowienia decyzję. Niestety bardzo często prezentowane jest inne stanowisko organów podatkowych i sądów administracyjnych.
Fiskus nieprawidłowości się nie dopatrzył i spór trafił na wokandę. Spółka nic jednak nie wskórała. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku oddalił jej skargę, a NSA to rozstrzygnięcie podtrzymał.
NSA przypomniał, że stwierdzenie nieważności służy eliminowaniu z obrotu prawnego decyzji ostatecznych dotkniętych najpoważniejszymi wadami. Katalog takich wad jest zamknięty.
Odwołując się do orzecznictwa i piśmiennictwa, NSA podkreślił, że rażące naruszenie prawa zachodzi wtedy, gdy istnieje oczywista sprzeczność pomiędzy treścią przepisu a rozstrzygnięciem objętym decyzją. Naruszenie prawa tylko wtedy powoduje nieważność aktu, gdy jest rażące. W takich przypadkach nie chodzi o błędy wykładni, ale o jednoznaczne i wyraźnie przekroczenie prawa.
A zdaniem NSA w sprawie przesłanka nieważności z art. 247 § 1 pkt 3 ordynacji podatkowej nie została spełniona. Skarżąca rażącego naruszenia prawa upatruje w nieprawidłowościach związanych z doręczeniem samej decyzji, jak również pism osobom nieuprawnionym do ich odbioru. Tymczasem, jak tłumaczył NSA, sporny art. 247 § 1 pkt 3 ordynacji podatkowej pojęcie rażącego naruszenia łączy z naruszeniem prawa materialnego. Naruszenia prawa procesowego, o ile mają postać kwalifikowaną, mogą być natomiast podstawą uruchomienia innego nadzwyczajnego trybu, tj. wznowienia postępowania.
Jak tłumaczył w pisemnym uzasadnieniu sędzia NSA Zbigniew Romała, zarzucane przez skarżącą uchybienie w postaci naruszenia jej prawa do czynnego udziału w postępowaniu jest przesłanką wznowienia postępowania. Nie mogło być więc podstawą stwierdzenia nieważności decyzji.
Wyrok jest prawomocny.
Trzy dostępy do treści rp.pl w ramach jednej prenumeraty
Sygnatura akt: II FSK 375/19
