Autorka filmu, Letmiya Sztalryd przez rok towarzyszyła z kamerą swojej bohaterce. Przez ten czas filmowała powstawanie dwóch kolekcji („D.I.Y." w 2009 i „Prince Charming" w 2010 roku), była w pracowni, w domu.... Powstał bardzo ciekawy portret projektantki, odmienny od stereotypowego wyobrażenia o świecie mody. A i sama Westwood jakoś nie pasuje do schematu rewolucjonistki mody i dominującej kobiety... Ale prawdą jest, że ma buntowniczy charakter, nienawidzi konformizmu i lubi prowokować.
Urodziła się w 1941 roku w brytyjskiej rodzinie robotniczej. Pamięta, że w dzieciństwie wszystko było racjonowane, a pierwszego banana zjadła, gdy miała 7 lat i w dodatku wcale jej nie smakował.
Projektować zaczęła już w latach 60., odwołując się do kultury hipisowskiej. Jej kariera nabrała tempa jednak dopiero na początku następnej dekady, kiedy poznała Malcolma McLarena, późniejszego menedżera grupy Sex Pistols. Razem otworzyli słynny butik na 430 King's Road, który później zmienił nazwę na „Too Fast To Live Too Young To Die". Odtąd uważana jest
za rewolucjonistkę, która odkryła punk rock dla kultury popularnej.
Westwood zabiera do swego sklepu widzów i pokazuje słynne koszulki po które ściągały tłumy punków. Teraz nadal można w nim kupić t-shirty z prowokacyjnymi napisami: „Jestem kosztowny", „Nie jestem terrorystą", „Lubię gówno". Ten ostatni napis został umieszczony na body dla niemowlaka – i jak wyjaśnia Westwood – sprzedaje się najlepiej.
