Tiramisu z nutą absyntu - KONKURS

[b]ŻW: Czy lato to dobry czas na spotkanie ze współczesną polską dramaturgią?[/b]

[b]Aldona Figura:[/b] Każdy czas jest na takie spotkanie dobry, a formuła przeglądu daje dodatkowo możliwość konfrontacji swoich wrażeń z twórcami, aktorami i autorami spektakli. Po każdym przedstawieniu odbędzie się dyskusja. Dla mnie przegląd ten będzie rodzajem święta. I ciekawym doświadczeniem. Zobaczę swoje przedstawienia zebrane razem. To niezła podstawa do refleksji na temat własnej pracy.

[b]Przegląd nosi tytuł Figura Fest, a reklamuje go wizerunek drapieżnej kobiety. Czy stylizacja, jakiej poddała się pani, pozując do plakatu, to sugestia, czego możemy się spodziewać?[/b]

Plakat ma przykuć uwagę, zaintrygować, ale jego interpretację zostawiłabym widzom.

[b]W spektaklach, także tych zrealizowanych w Łodzi („Zazdrość” Esther Vilar) i na Wybrzeżu („Monologi waginy” Eve Ensler) opisuje pani miejsce kobiety we współczesnym świecie. Za każdym razem jednak z innej perspektywy. Co zobaczymy w Warszawie? [/b]

Bohaterkami „Tiramisu” są młode kobiety sukcesu. Pracują w agencji reklamowej, więc nieustannie podlegają presji współczesnego świata. „Gardenia” też mówi o kobietach, ale przez pryzmat rodzinnych i pokoleniowych zależności. Dotyka problemu alkoholizmu przekazywanego mimowolnie, niejako w spadku, kolejnemu pokoleniu. Każda z matek próbuje ustrzec córkę przed własnymi błędami, każda ma dobre intencje. Efekt bywa różny.

Bohaterka „Absyntu” reprezentuje postawę z bieguna przeciwległego do „Tiramisu”. Nie chce brać udziału w wyścigu szczurów. Ucieka od konsumpcjonizmu. Niestety, w narkotyki...

[b]Autorkami wspomnianych sztuk były kobiety. „Przylgnięcie” powstało na podstawie tekstu mężczyzny. Czy miało to wpływ na wymowę spektaklu?[/b]

Tak się jakoś układało, że najczęściej pracowałam z autorkami, ale bardzo dobrze wspominam też współpracę z Piotrem Rowickim. Jego sztuka zainteresowała mnie z powodu odniesień do przeszłości. Coraz chętniej sięgam w lata minione. „Przylgnięcie” opowiada o relacjach polsko-żydowskich. O tym, jak wyglądają dzisiaj, ale też jakich niełatwych wyborów wymagały w czasie wojny. To sztuka o pamięci.

[b]Spektakl, nad którym pani teraz pracuje, też sięga w przeszłość? [/b]

Owszem, do czasów Władysława Warneńczyka, ale zależy nam na pokazaniu w tej historii ludzi bliskich współczesnemu odbiorcy. „Obcy Król” wg sztuki Cyryla Cyberskiego będzie miał premierę w październiku.

[b]Laboratorium Dramatu ma własną metodę tworzenia przedstawień. Na czym ona polega?[/b]

To specyficzny proces. Zakłada czynny udział autora w trakcie przygotowywania spektaklu, ale też wkład reżysera w powstawanie tekstu. W trakcie prób bardzo dużo wnoszą też aktorzy. Nie jest to łatwa formuła, mnie jednak bardzo odpowiada, bo angażuje cały zespół. Wzajemnie się napędzamy, mamy wspólną satysfakcję.

[b]Przegląd Figura Fest rozpocznie spektakl „Malambo” w reżyserii Ondreja Spisaka. Jak wspomina pani swój udział jako II reżysera?[/b]

To było dla mnie ogromnie ciekawe, intensywne i twórcze doświadczenie. W efekcie powstał kolorowy, rozśpiewany i roztańczony spektakl o kowalu wchodzącym w konszachty z diabłami – rodzaj przypowieści, która – jak wszystkie przedstawienia Laboratorium Dramatu – sprzedaje też głębszą refleksję.

[i]* Figura Fest – Laboratorium Dramatu, ul. Olesińska 21, 18 lipca – 2 sierpnia[/i]

[i]Z reżyserką Aldoną Figurą rozmawia Jolanta Gajda-Zadworna[/i]