Jego bohater – Cuttlas – zamiast na kartach kolejnego komiksu pojawia się na scenie, aby przedstawić widzom swoje życie oraz współczesny świat widziany z jego zachodocentrycznej perspektywy. Przytrafiają mu się rozliczne i fantastycznobajkowe przygody. Aby odzyskać ukochaną Mabel, pojedynkuje się z Jackiem Złoczyńcą. Prowadzi rozmowy z tajemniczym Juanem Balą oraz bierze udział w międzygalaktycznej podróży. Wszystko zaś kończy się na fantastycznej piątkowej imprezie z didżejem Jeronimo. Jednym słowem: szalone życie w hiszpańskim wydaniu.
„Cuttlas, anatomía de un pistolero” („Cuttlas, anatomia rewolwerowca”)Reżyseria: Lluís Graells, scenografia: Sergio Pons, dramaturgia: Albert Tola, treatment: Emilio del Hierro, muzyka i dźwięk: Josep Maria Baldomą, video art:
Carlos Callero/Amiconi, technika i wizualizacje: José Gabriel Fernández (Chuni), obsada: Pep Boada, Miren Larrea, Nuria Olivé, Sergio Pons, Maria Santallusia
Punktem wyjścia dla tego eksperymentalnego przedstawienia stała się dla belgijskich artystów chęć wyrażenia sprzeciwu wobec poglądów Wiliam Carlosa Williama, zawartych w dziele „Nie ma idei, poza tymi, które istnieją w rzeczach”. „Wewilllivestorm” to spektakl pozbawiony zarówno słów, jak i tradycyjnie rozumianej muzyki. Aktorzy wykorzystują przypadkowo zebrane i pozornie bezużyteczne przedmioty, które, stając się obiektem artystycznej kreacji, przekraczają przyporządkowane im znaczenia.
„Staram się zakłócać ustalone definicje – stwierdza Benjamin Verdonck. – Poprzez wybór bezwartościowych i nieużytecznych przedmiotów kwestionuję możliwość oceniania ich przez pryzmat jakości. Pojęcie jakości neutralizuje wolność. […] W tym przedstawieniu nie mówię ja. Wolę, aby przemawiały przedmioty. Jest to z mojej strony znaczący gest. Nie chcę niczego udawać. Nie chcę kreować przedstawienia, aby skonstruować jakąś fabułę, alternatywę naszego świata. Nie interesuje mnie narracja. Szukam jakiegoś rodzaju kondensacji, gmatwaniny. Szukam sytuacji, która odpowiadałaby raczej mojemu sposobowi postrzegania rzeczywistości, niż stała się tej rzeczywistości odwzorowaniem”.
