Hrabia Wojciech Dzieduszycki, znakomity polski aktor, śpiewak, dyrygent, autor tekstów kabaretowych, recenzent muzyczny, teatralny i inżynier, urodził się 5 czerwca 1912 r. w Jezupolu na Ukrainie. We Lwowie ukończył studia mechaniki rolnej na Politechnice i Konserwatorium Muzyczne. Zadebiutował w 1934 r. jako tenor w operze w Stanisławowie. Występował w operach Lwowa, Florencji i Mediolanu.
Grał amantów. Podczas II wojny światowej zorganizował teatr w obozie jenieckim. W obozie koncentracyjnym Gross-Rosen uniknął kary śmierci – rozpoznano w nim tenora. Po wojnie utracił rodzinny majątek zagarnięty przez ZSRR. Osiedlił się we Wrocławiu. Jako dyrektor młynów zbożowych opracował recepturę mąki wrocławskiej. W 1952 r. założył kabaret „Dymek z papierosa” i był szykanowany za wykonywanie lwowskich piosenek. W 1963 r. zaproponował przyznawanie Nagrody Orfeusza na festiwalu Warszawska Jesień, współorganizował Festiwale Chopinowskie w Dusznikach-Zdroju.
„W 1949 r. zmuszono mnie do podpisania „lojalki”, robiąc ze mnie w ten sposób tajnego współpracownika SB” – napisał w październiku 2006 r. Dzieduszycki w liście tuż przed ukazaniem się materiału o nim w literackim miesięczniku „Odra”, na który donosił w latach 1949 – 1972. W ocenie historyków podczas 23-letniej współpracy napisał przynajmniej 400 wielostronicowych donosów na kilkaset osób. W połowie października 2006 r. hrabia zrzekł się honorowego obywatelstwa miasta Wrocławia.
