To nie jest rzecz dla fanów wielkich widowisk operowych. Publiczność siedzi na scenie, w przestrzeni jak na gmach Opery Narodowej kameralnej, choć wciąż większej od wielu teatrów. Scenografia Borisa Kudlički – skrzyżowanie angielskiego domu z amsterdamską dzielnicą erotycznych uciech – zagarnia widzów, którzy czują się jakby byli w jednym pokoju z bohaterami.
Jest w tym coś z podglądactwa „Big Brothera", ale też bohaterów „Powder Her Face" Thomasa Adésa cechuje podobny ekshibicjonizm. I jak w telewizyjnym show zakładają oni różne maski, by się pod nimi ukryć, gdyż są obserwowani.
Główna bohaterka jest wzorowana na Margaret Campbell, księżnej Argyll, która w połowie XX w. szokowała brytyjską opinię wyuzdanym stylem życia. To historia Don Juana w spódnicy, prekursorki celebrytów, kogoś, kto ze szczytów spadł na dno.