Papież: hańba i zdrada

Papież wyjaśnił, że napisał list pasterski do katolików w Irlandii, ponieważ chodzi o poważne winy, a reakcja irlandzkich władz kościelnych „nie była odpowiednia”. Stwierdził, że Kościół w Irlandii musi wyznać przed Bogiem i ludźmi swoje ciężkie grzechy i zbrodnie. Benedykt XVI napisał o zdradzie zaufania, hańbie i pogwałceniu świętości kapłaństwa.

[srodtytul]Przed Bogiem i sądami[/srodtytul]

Winnych tych grzechów wezwał, by otwarcie przyznali się do ogromnych krzywd wyrządzonych ofiarom, „niczego nie ukrywając”, i poddali się nakazom sprawiedliwości: „Musicie za to odpowiedzieć przed Bogiem, a także przed odpowiednio ustanowionymi do tego sądami”.

Wszystkich irlandzkich kapłanów i zakonników napomniał, by „współpracowali ściśle ze sprawującymi władzę”. Irlandzkim biskupom i przełożonym zakonnym, obecnym i ich poprzednikom, Benedykt XVI wypomniał poważne błędy i uchybienia, wzywając do współpracy z władzami cywilnymi.

Zwracając się do ofiar, napisał: „Jest mi naprawdę przykro”, a w imieniu Kościoła wyraził wstyd i żal: „Wiem, że po tym, co się stało, niektórym z was trudno nawet wejść do kościoła”.

Wśród przyczyn, które doprowadziły do nadużyć, Benedykt XVI wymienił m.in. błędną interpretację programu soborowej odnowy, przyjmowanie przez kapłanów świeckiej mentalności i poglądów sekularyzującego się irlandzkiego społeczeństwa. Wskazał na źle pojmowaną troskę o dobro Kościoła, co prowadziło od ukrywania skandali zarówno przez władze kościelne, jak i świeckie, a także na błędy przy naborze i formacji w seminariach i nowicjatach.

[b]Krytycy: to za mało[/b]

Na koniec papież zapowiedział wizytacje w niektórych irlandzkich diecezjach, seminariach i zakonach. W Irlandii powstanie również krajowa misja dla biskupów, kapłanów i zakonników, by ułatwić im dotarcie do korzeni wiary.

W Biurze Prasowym Watykanu list przedstawił licznie przybyłym z całego świata dziennikarzom rzecznik Stolicy Apostolskiej ks. Federico Lombardi. Z zadawanych mu potem pytań wyzierało rozczarowanie, że w tekście nie ma żadnych odniesień do wychodzących na jaw podobnych skandali, szczególnie w Niemczech. Padały pytania o sankcje wobec zamieszanych w skandal, a nadal sprawujących swe urzędy irlandzkich biskupów, głównie prymasa Irlandii kardynała Seana Brady’ego.

Jeden z irlandzkich dziennikarzy zauważył, że papież bije się w piersi irlandzkiego Kościoła, a ani słowem nie wspomina o błędach popełnionych przez watykańską hierarchię. Pytano również, dlaczego watykańskiemu rzecznikowi nie towarzyszył żaden z hierarchów Kongregacji Nauki Wiary prowadzącej śledztwa w sprawie tych grzechów. Watykaniści na ogół oceniają list jako kolejny dowód na to, że Benedykt XVI wobec duchownych, którzy splamili się grzechem pedofilii, stosuje „zerową tolerancję”. Giancarlo Zizola z „La Repubblica” nie zgadza się jednak z diagnozą, że u źródła legły zła interpretacja zmian soborowych i zeświecczenie społeczeństwa, bo do skandali z pedofilią dochodziło również, a może i częściej, przed Soborem Watykańskim II (1962 – 1965).

Niedzielna „La Stampa” zamieściła komentarz znanego publicysty Arrigo Leviego, który wyraża nadzieję, że list papieża to pierwszy krok we właściwą stronę, i przewiduje, że Kościół, choć może nie za tego pontyfikatu, będzie się musiał zmierzyć z kwestią celibatu.