Agenci Stasi ponownie utajnieni

Kto kilka dni temu trafił na stronę niemieckiego wydania Wikipedii, poszukując informacji o pośle Bundestagu Lutzu Heilmannie z postkomunistycznej Partii Lewicy, musiał się zadowolić odsyłaczem do innego serwera. Strona z biograficzną notką Lutza Heilmanna została zdjęta postanowieniem sądu w Lubece, który uznał, że jej treść zaszkodzić może dalszej karierze posła.

Chodziło o dwie informacje na jego temat. Jedna, że był pracownikiem Stasi (służby bezpieczeństwa NRD), i druga, że prowadził kiedyś internetowy sex-shop.

Wikipedia zrezygnowała ze wzmianki o sex-shopie, ale nadal informuje za pośrednictwem innego serwera o agenturalnej przeszłości deputowanego, przypominając przy okazji, że jest homoseksualistą uczestniczącym aktywnie w życiu społeczności gejowskiej w Niemczech.

Ubiegając się o mandat poselski, Heilmann zataił związki ze Stasi i gdy sprawa wyszła na jaw, włos mu z głowy nie spadł. Takich jak on jest w Partii Lewicy co najmniej sześciu. Nie życzą sobie, aby przypominać im bez końca, co robili w przeszłości.

Podobnie jak wielu innych agentów i pracowników Stasi, którzy zasypują sądy pozwami przeciwko wydawnictwom naukowym, mediom i organizatorom wystaw i dyskusji.

Sądy uznają często, że publikowanie nazwisk byłych agentów jest równoznaczne z ich dyskryminacją. Jeden z berlińskich trybunałów uznał ostatnio, że powód pracował dla Stasi 20 lat temu, a więc nastąpiło swego rodzaju przedawnienie. Pozwanym był tygodnik „Super Illu”, który opublikował nazwiska niektórych agentów. Efekt jest taki, że nawet w historycznych opracowaniach nazwiska agentów są zaczernione lub w ogóle nie występują.

Tak jak w niedawno wydanej książce o ucieczkach z Berlina Wschodniego do Zachodniego tunelem wykopanym pod murem berlińskim, renomowanego wydawnictwa Propyläen. Para agentów Stasi nadal walczy w sądzie z Urzędem ds. Akt Stasi (odpowiednik naszego IPN) o wykreślenie ich nazwisk z przypisów opracowania o współpracy obywateli Niemiec zachodnich ze Stasi. Edmund Käbisch, teolog z Zwickau, otrzymał ostatnio wezwanie do uiszczenia 777,64 euro kosztów prawnych od adwokata byłego agenta za to, że na wystawie traktującej o związkach Stasi z Kościołem w NRD umieścił prawdziwe imię i nazwisko „Schuberta”.

– Nie ma żadnych przepisów prawnych zakazujących publikacji nazwisk agentów i współpracowników Stasi. Wręcz przeciwnie – ocenia Thomas Starke z Wydziału Prawa Uniwersytetu Viadrina. Mówi o tym wyraźnie jeden z artykułów ustawy powołującej do życia Urząd ds. Akt Stasi.

„Informacja o tym, kto kogo wydał, nie jest objęta konstytucyjną ochroną prawa osobistego” – pisze w najnowszym wydaniu tygodnik „Der Spiegel”. Jednak sądy często widzą całą sprawę inaczej.

– Wydaliśmy już 436 764 informacje dotyczące nazwisk. Obyło się bez jakiegokolwiek polowania na czarownice. Nie ma też samosądów – przekonuje Marianne Birthler, szefowa Urzędu ds. Akt Stasi.

[ramka][srodtytul]Trudna walka z Wikipedią[/srodtytul]