Wyznania Araba, który szpiegował dla Izraela

Nazywa się Amin al-Hadż. Jest Libańczykiem i to szyitą, ale w przeciwieństwie do swoich kolegów, a nawet członków rodziny nie wstąpił do radykalnego antyizraelskiego Hezbollahu, ale służył Izraelowi.

Teraz jest rozgoryczony, czemu dał wyraz w pierwszym wywiadzie, którego udzielił izraelskiej gazecie „Jedijot Achronot".

- Wykorzystano mnie, wyciśnięto wszystko, co mogłem dać. Mój paszport jest już nieważny, żyję w Izraelu bez żadnych praw, nie mam ubezpieczenia, pomaga mi tylko kilku przyjaciół – mówi al-Hadż, który w najlepszym okresie swojej szpiegowskiej działalności wystawił Izraelczykom setki palestyńskich terrorystów i kandydatów na terrorystów oraz pozwolił przechwycić tony broni i amunicji. Do ojczyzny nie może wrócić – czeka tam na niego kilka wyroków śmierci.

Siatka luksusowych prostytutek

Zorganizował między innymi siatkę luksusowych prostytutek w Limassol na Cyprze, ulubionym punkcie przesiadkowy wielu aktywistów OWP w tamtych czasach. Rozochoceni alkoholem i towarzystwem pięknych pań Palestyńczycy ujawniali wiele ważnych dla Izraela tajemnic, „kto przyjeżdża, kto wyjeżdża i jak się zamierza dostać" na terytorium Izraela czy Libanu.

Dzięki informacjom zebranym w łóżkach prostytutek oraz od współpracujących z al-Hadżem taksówkarzy i celników Mossad mógł bez trudu wyłapywać spośród tysięcy jachtów i statków wypływających z Cypru te, na których pokładzie byli aktywiści OWP. Nie mordowano ich i nie wrzucano ciał do morza, jak mówi cytowany przez „Jedijot Achronot" były oficer izraelskich służb, lecz „intensywnie przesłuchiwano".

Pseudonim szokujący dla Izraelczyków

Al-Hadż, pracujący dla Izraelczyków przez trzy dekady, nosił pseudonim Rummenigge – niezywkły, jak na agenta izraelskich służb, bo w latach 70., gdy zaczynał współpracę, Niemcy nie byli delikatnie mówiąc popularni w Izraelu, wielu Izraelczyków nie mogło po przeżyciach wojennych znieść niemieckiego języka i niemieckich nazw. Nic dziwnego, że sprawa Araba współpracującego z Izraelem pod takim pseudonimem zainteresowała i niemieckie media – pisze o niej „Der Spiegel".

Pseudonim wymyślił jeden z oficerów prowadzących Amina al-Hadża. Był fanem niemieckiego futbolu, a wówczas czołowym piłkarzem Niemiec i Bayernu Monachium był Karl-Heinz Rummenigge. Oficer wspomina, że jego koledzy ze służb byli na niego wściekli, że wspiera coś, co jest niemieckie. A pomysł pseudonimu wywołał w nich szok.

Dlaczego wybrał na pseudonim nazwisko właśnie tego piłkarza? Rummenigge był wówczas królem strzelców Bundeligi i oficer miał nadzieję, że libański agent będzie równie skuteczny w dostarczaniu tajnych informacji. Nie zawiódł się. Na dodatek Karl-Heinz Rummenigge i Amin al-Hadż urodzili się w tym samym roku – 1955 – a prawdopodobnie nawet w tym samym miesiącu (wrześniu).

Amin al-Hadż pochodzi z bogatej i wpływowej szyickiej rodziny z Bejrutu. I przy okazji patriotycznej. „Rummenigge", tłumaczy, że najważniejszym problemem dla Libanu w czasie jego młodości było pozbycie się z Libanu uchodźców palestyńskich i działaczy OWP, którzy utworzyli sobie w jego ojczyźnie państwo w państwie. A do walki z Palestyńczykami najlepiej się nadawał Izrael.

Zapewnia, że nigdy nie chodziło mu o pieniądze, co potwierdzają zresztą cytowani w „Jedijot Achronot" przedstawiciele izraelskich służb.