Co przystoi żonie niemieckiego ministra

„Matka Teresa z Hindukuszu”, „Wyreżyserowana wyprawa”, „Samoinscenizacja w najczystszej postaci” – w taki sposób komentowała większość niemieckich mediów zdjęcia pięknej Stephanie zu Guttenberg w kamizelce kuloodpornej i żołnierskim hełmie, która w towarzystwie swego męża wizytowała kilka dni temu niemieckie bazy w Afganistanie.

Co więcej, minister zabrał ze sobą nie tylko żonę, ale i znanego moderatora prywatnej telewizji SAT1 Johannesa B. Kernera wraz z całym studiem. W bazie w Mazar-i-Szarif zasiadł przed kamerami, tłumacząc widzom, co się dzieje w majaczących na horyzoncie górach.

W Niemczech zawrzało. W taki sposób nie można uprawiać polityki – zganili barona zu Guttenberga politycy, zwłaszcza opozycji. Obywatele byli zachwyceni. Dwie trzecie wyborców uznało pomysł z żoną oraz telewizją za doskonały. Minister wytłumaczył, że małżonka sama zapłaciła za podróż i pojechała do Afganistanu jako obywatelka, matka i kobieta żywo zainteresowana losem kobiet żołnierek.

Sama opowiadała, jak przygotowała dwie córeczki na wyprawę rodziców. Niejednej matce zakręciła się w łza w oku. W końcu wszystko może się zdarzyć. Nic złego się nie wydarzyło, ale o arystokratycznym małżeństwie zu Guttenberg stało się jeszcze głośniej.

Zarówno Stephanie, jak i jej mąż podejrzewani są nie od dzisiaj przez media, że wszystkiemu, co robią, przyświeca jeden cel: przygotowanie gruntu dla 38-letniego barona z Bawarii, Karla-Theodora zu Guttenberga do objęcia w przyszłości schedy po Angeli Merkel.

Czarująca blondynka, 33-letnia Stephanie, jest już znana nie tylko jako żona szarmanckiego arystokraty o nienagannych manierach i obytego w świecie ministra, cieszącego się od miesięcy sławą najbardziej popularnego niemieckiego polityka. Stephanie prowadzi od niedawna telewizyjny program „Tatort Internet” (Miejsce przestępstwa – Internet), tropiąc w sieci pedofilów metodą prowokacji. Gdy zwabiony na umówione przez Internet spotkanie w kawiarni z rzekomo 13-letnią dziewczynką pojawił się 45-letni mężczyzna, czekała tam na niego kamera telewizyjna. Nie wszyscy pochwalają takie metody, zwracając uwagę, że chociaż z moralnego punktu dają się uzasadnić, to prawnie już nie. Tego rodzaju prowokacja może być interpretowana jako podżeganie do przestępstwa.

Stephanie zu Guttenberg nie przyjmuje tego do wiadomości. Niedawno została szefową niemieckiej sekcji „Innocence in danger”, międzynarodowej organizacji domagającej się penalizacji autorów niemoralnych propozycji składanych w sieci nieletnim. Właśnie zdobyła dla swej organizacji 500 tys. euro, uczestnicząc w telewizyjnym turnieju dla prominentów. Wiedziała oczywiście, w jaki sposób książę z bajki Andersena: „Księżniczka na ziarnku grochu” sprawdził, czy jego ukochana jest prawdziwą księżniczką. W końcu ma niemal księcia za męża, a jednym z jej przodków był pierwszy kanclerz Niemiec, Otto von Bismarck.

– Czy kto słyszał o pani Niebel czy pani Schäuble? – pyta jeden z niemieckich tygodników, wymieniając nazwiska ministrów, kolegów zu Guttenberga z rządu.

Nikt nie słyszał, bo żony niemieckich polityków zawsze stały i nadal stoją daleko w cieniu swych mężów. Pisze się o nich jedynie w wyjątkowych sytuacjach. Tak było z żoną Franza Münteferinga, wicekanclerza w poprzednim rządzie Angeli Merkel. Gdy zapadła na nieuleczalną chorobę, Müntefering złożył dymisję, poświęcając się żonie. Wrócił do polityki, gdy odeszła. I natychmiast ożenił się z trzydzieści lat młodszą partnerką.

O żonie byłego szefa niemieckiego MSZ Franka-Waltera Steinmeiera stało się głośno, gdy ten zniknął na kilka tygodni, latem tego roku. Był w szpitalu, gdzie oddał swą nerkę chorej żonie.

Stephanie zu Guttenberg przewyższa już dzisiaj popularnością żony kanclerzy RFN w czasach, gdy ci sprawowali urzędy. Zmarła niedawno Loki Schmidt, żona Helmuta Schmidta, znana była z zaangażowania w ochronę przyrody. Hannelore Kohl stała na czele fundacji pomocy ofiarom wypadków. Doris Schröder-Köpf wspomagała szereg organizacji charytatywnych. Wszystkie unikały rozgłosu i mediów.