– O istnieniu tych dokumentów dowiedzieliśmy się 23 listopada. Tego samego dnia wystąpiliśmy do komendanta głównego Żandarmerii Wojskowej o ich niezwłoczne przekazanie. Otrzymaliśmy je pod koniec listopada – mówi płk Jerzy Artymiak z Naczelnej Prokuratury Wojskowej.
Dwa tygodnie wcześniej sześciu żołnierzom postawiono zarzut zbrodni wojennej, a jednemu – ostrzelania niebronionego obiektu cywilnego. Jak mocny był materiał, którym dysponowali śledczy?
– Mieli materiał zebrany przez prokuratora działającego przy kontyngencie wojskowym w Afganistanie – mówi płk Artymiak. Dotarł on do Polski 8 października. Składał się głównie z zeznań świadków (jak wynika z informacji „Rz”, często były one sprzeczne).
Aleksander Szczygło, były szef MON, w wywiadzie dla „Rz”z 22 grudnia 2007 r. powiedział, że o planowanych zatrzymaniach żołnierzy dowiedział się dwa tygodnie przed tym faktem. – Od dwóch osób: komendanta głównego Żandarmerii Wojskowej (gen. Jana Żukowskiego) i naczelnego prokuratora wojskowego (Tomasza Szałka) – przyznał Szczygło. Zatem decyzja o zatrzymaniu żołnierzy i postawieniu im zarzutów zapadła już wówczas. A Szczygło, Żukowski i Szałek wiedzieli, że w Żandarmerii Wojskowej znajdują się dokumenty Służby Kontrwywiadu Wojskowego, które nie dotarły do prokuratorów w Poznaniu.
– Dziwi mnie ta kolejność, bo najpierw zbiera się materiał dowodowy, a potem stawia zarzuty – mówi karnista prof. Piotr Kruszyński, obrońca jednego z zatrzymanych żołnierzy.