Rada Powiatu w Białej Podlaskiej w uchwale w sprawie szczegółowych zasad i trybu umarzania, odraczania lub rozkładania na raty wierzytelności pieniężnych wyliczyła sześć okoliczności, w których można skorzystać z ulgi. Między innymi: gdy dłużnik zmarł i nie zostawił spadkobierców, jeśli nie można ustalić miejsca jego pobytu, kiedy koszty egzekucji przekroczą wartość długu albo ściągnięcie należności zagraża interesom dłużnika, zwłaszcza egzystencji jego lub rodziny.
Uchwałę zakwestionował wojewoda lubelski, dowodząc, że przekracza ona zakres ustawowego upoważnienia zawartego w art. 43 ust. 2 ustawy o finansach publicznych. Z przepisu wynika, że organ stanowiący jednostki samorządu terytorialnego ma kompetencje wyłącznie do określania szczegółowych zasad i trybu postępowania w sprawach związanych z umarzaniem, odraczaniem lub rozkładaniem na raty zadłużenia. Nie ma zaś prawa ustalania przesłanek uzasadniających zastosowanie ulgi. Przesłanki te określa art. 43 ust. 1 wspomnianej ustawy. Są nimi ważny interes dłużnika i interes społeczny. Ocena, czy w konkretnych okolicznościach zachodzą te przesłanki, należy wyłącznie do wskazanego w uchwale organu rozstrzygającego w tych sprawach.
Rada powiatu nie zgodziła się z argumentacją wojewody i zaskarżyła rozstrzygnięcie nadzorcze do sądu. Dowodziła, że zakwestionowane postanowienia uchwały stanowiły włącznie rozwinięcie, jej zdaniem niesprecyzowanych, ustawowych przesłanek ważnego interesu podatnika lub interesu społecznego.
WSA w Lublinie nie podzielił stanowiska rady i oddalił jej skargę. W uzasadnieniu wyroku, oprócz argumentów podniesionych przez wojewodę, zauważył, że uchwała zawęża krąg podatników, którzy mogą skorzystać z ulgi. Mogą bowiem zdarzyć się przypadki, że zostanie spełniona ustawowa przesłanka ważnego interesu dłużnika lub interesu publicznego, lecz nie będzie to żadna z okoliczności wyliczonych w uchwale (sygn. I SA/Lu 64/07).
