[link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=D0984BBD2BC6B6B6A9D1B7B05C1B3C6B?id=175872]Ustawa z 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (tekst jedn. DzU z 2004 r. nr 261, poz. 2603 ze zm.)[/link] przewiduje możliwość udostępniania należących do jednostek samorządu terytorialnego gruntów czy budynków do korzystania osobom trzecim na podstawie umowy. Jej art. stanowi bowiem, że z zastrzeżeniem wyjątków wynikających z ustaw nieruchomości mogą być oddawane w najem lub dzierżawę. Szczegółową treść tych umów regulują przepisy kodeksu cywilnego (art. 659 – 709).
[srodtytul]Na czas oznaczony[/srodtytul]
Stosunek najmu zawiązuje się na podstawie umowy, w której wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić umówiony czynsz. Dzierżawa jest umową bardzo podobną do umowy najmu. Zawiera jednak dodatkowy element – uprawnienie dzierżawcy do pobierania pożytków z rzeczy.
Umowę dzierżawy czy najmu można zawrzeć na czas oznaczony lub nieoznaczony. Zgodnie z art. 695 [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=2CEC1B4936539469410F808360BBBC37?id=70928]kodeksu cywilnego[/link] dzierżawę zawartą na czas dłuższy niż lat 30 poczytuje się po upływie tego terminu za zawartą na czas nieoznaczony. Jeżeli chodzi o najem, to co do zasady najem zawarty na czas dłuższy niż dziesięć lat poczytuje się po upływie tego terminu za zawarty na czas nieoznaczony. Jedynie w sytuacji, w której umowa została zawarta pomiędzy przedsiębiorcami, maksymalny czas trwania umowy na czas oznaczony wydłuża się do lat 30. W konsekwencji należy się liczyć z tym, że gmina będzie tak konstruować umowy, aby czas ich trwania nie przekraczał dziesięciu lat dla najmu i 30 lat dla dzierżawy.
[srodtytul]Wykazy w Internecie[/srodtytul]