Szczegółowe zasady prowadzenia postępowania eksmisyjnego określają przepisy kodeksu postępowania cywilnego (art. 1046) oraz rozporządzenia ministra sprawiedliwości, które dzisiaj wchodzą w życie.
Wynika z nich, że usunięcie dłużnika z lokalu następuje do innego mieszkania (lub pomieszczenia), do którego przysługuje mu tytuł prawny i w którym może on zamieszkać. Jeżeli dłużnik tytułu prawnego do takiego lokum nie posiada, może być eksmitowany do pomieszczenia tymczasowego. Wskazać je może gmina, wierzyciel, a nawet osoba trzecia. Do czasu wskazania pomieszczenia tymczasowego komornik wstrzymuje czynności egzekucyjne, maksymalnie jednak na sześć miesięcy. Po bezskutecznym upływie tego czasu komornik występuje do gminy o wskazanie miejsca w noclegowni czy schronisku i tam przenosi eksmitowanego dłużnika.
A co w sytuacji, w której gmina, pomimo ciążącego na niej obowiązku, miejsca w schronisku czy noclegowni nie wskaże? Zdaniem Ministerstwa Sprawiedliwości w rękach komorników są instrumenty prawne służące zdyscyplinowaniu gminy do podjęcia działań umożliwiających realizację tytułów wykonawczych.
podstawa prawna: rozporządzenie ministra sprawiedliwości z 22 grudnia 2011 r. DzU z 5 stycznia 2012 r. poz. 11
Czytaj także w serwisach: