Uchwała o miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego podjęta w grudniu 2013 r. przez Radę Miasta Zakopane objęła obszar urbanistyczny Zwijacze, Króle, Harenda. Procedura planistyczna trwała siedem lat. Projekt planu był siedmiokrotnie przedstawiany do opiniowania. Czterokrotnie wykładano go do publicznego wglądu. W wyniku ostatniego wyłożenia z § 22, określającego podstawowe przeznaczenie określonych terenów, zniknęła zabudowa pensjonatowa, figurująca dotychczas we wszystkich wersjach projektu.
Wojewoda zakwestionował ten brak w skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie. Zanim doszło do rozprawy, Rada wskazała, że usunięcie fragmentów planu nastąpiło z powodu błędu edytora aktów prawnych. Ponieważ wojewoda sam sprostował błąd w obwieszczeniu, WSA umorzył postępowanie.
Pozostałe zarzuty koncentrowały się m.in. na zapisach dotyczących obiektów wpisanych do gminnej ewidencji zabytków. Uchwała dopuszczała ich rozbiórkę w razie udokumentowanego złego stanu technicznego. Wówczas jednak zobowiązywała do budowy nowego obiektu, odpowiadającego cechom architektonicznym zabytkowego sąsiedztwa. Inne postanowienia planu przewidywały, że rozbiórka obiektów z gminnej ewidencji zabytków może nastąpić tylko po wykonaniu dokumentacji konserwatorskiej, stwierdzającej utratę wartości zabytkowej z powodu złego stanu technicznego. W zapisach dotyczących strefy B częściowej ochrony konserwatorskiej zastrzeżenia wojewody wzbudziło uzależnienie działalności inwestycyjnej i nowych nasadzeń, np. drzew, od uzyskania stanowiska wojewódzkiego urzędu ochrony zabytków.
WSA uznał zarzuty wojewody za uzasadnione i stwierdził nieważność zaskarżonych zapisów planu. Akty prawa miejscowego nie mogą wprowadzać rozwiązań sprzecznych z uregulowaniami ustawowymi ani ich uzupełniać – podkreślił. Żaden przepis nie pozwala zobowiązać podmiotu dokonującego legalnej rozbiórki obiektu zabytkowego do budowy nowego obiektu, a rada gminy nie ma uprawnień do nakładania takiego obowiązku. Sąd uznał za wadliwy zapis uchwały nakładający obowiązek sporządzania dokumentacji konserwatorskiej, stwierdzającej utratę wartości zabytkowych danego obiektu. Zgodnie z przepisami ustawy o ochronie zabytków dokumentacja konserwatorska jest wymagana tylko wtedy, gdy właściciel lub posiadacz zabytku chce go zagospodarować na cele użytkowe. Rada gminy nie może też przekazywać swoich kompetencji do zasad kształtowania zabudowy Urzędowi Ochrony Zabytków. Wykracza to poza ramy jej uprawnień.
Sygnatura akt: II SA/Kr 1478/15
