Osoby pozostające bez pracy mogą liczyć na pomoc w założeniu własnej działalności. Wsparcie udzielane jest na podstawie art. 46 [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=1B40CDCAC9D6A0A80E5115B830E341AF?id=269029]ustawy z 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (tekst jedn. DzU z 2008 r. nr 69, poz. 415 ze zm.)[/link].
Przepis ten pozwala staroście na przyznanie bezrobotnemu jednorazowo środków na podjęcie działalności gospodarczej, w tym na pokrycie kosztów pomocy prawnej, konsultacji i doradztwa związane z podjęciem tej działalności, w wysokości określonej w umowie.
Przy czym pomoc ma swoje granice. Nie może być wyższa niż sześciokrotna wysokość przeciętnego wynagrodzenia. Z kolei w razie gdy działalność jest podejmowana na zasadach określonych dla spółdzielni socjalnych, wysokość przyznanych bezrobotnemu środków nie może przekraczać czterokrotnego przeciętnego wynagrodzenia na jednego członka założyciela spółdzielni oraz trzykrotnego przeciętnego wynagrodzenia na jednego członka przystępującego do spółdzielni socjalnej już po jej założeniu.
Wysokość przeciętnego wynagrodzenia jest przyjmowana na dzień zawarcia umowy z bezrobotnym.
Szczegółowe zasady przyznawania pomocy regulują obecnie dwa rozporządzenia ministra pracy i polityki socjalnej. Pierwsze to [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=8BEC710E0DA8C8AC01A9A367D7525405?id=308534]regulacja z 17 kwietnia 2009 r. w sprawie dokonywania refundacji kosztów wyposażenia lub doposażenia stanowiska pracy dla skierowanego bezrobotnego oraz przyznawania bezrobotnemu środków na podjęcie działalności gospodarczej (DzU nr 62, poz. 512 ze zm.).[/link]