Dane o umorzonych podatkach to informacja publiczna

Rozwiązanie takie przewiduje art. 37 ust. 1 pkt 2 [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=48C0193F362EF55A5ACA94FF3D154F11?id=325303]ustawy z 29 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (DzU nr 157, poz. 1240)[/link].

Ustawodawca nie określa ani miejsca, ani sposobu publikacji tego rodzaju danych o podatnikach, którzy korzystają z pomocy gminy w uiszczaniu danin publicznych.

Nie ma natomiast wątpliwości, że są one przeznaczone dla ogółu mieszkańców danej gminy (powiatu czy województwa). Dlatego też trzeba przyjąć, że każda forma przekazania tych informacji jest dopuszczalna. Może to nastąpić np. przez wywieszenie wykazów na tablicach ogłoszeniowych w urzędzie lub w inny, zwyczajowo przyjęty w danej gminie, sposób.

Zanim jednak do publikacji takich informacji dojdzie, należy się zastanowić, jakie możliwości stosowania ulg, zwolnień, umorzeń, czy rozkładania na raty podatków i opłat stanowiących dochód budżetu lokalnego mają gminy. Odpowiedzi na to pytanie należy poszukiwać przede wszystkim w przepisach ustawy z 29 sierpnia 1967 r.[link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=582ECDA0581859658EA2BD1E83B507D8?id=176376] ordynacja podatkowa (tekst jedn. DzU z 2005 r. nr 8, poz. 60 ze zm.)[/link].

[srodtytul]Z zasady na wniosek[/srodtytul]

Jak wynika z jej przepisów podatkowych, ulg indywidualnych udzielają organy podatkowe. W zakresie podatków lokalnych (od nieruchomości, środków transportowych) czy podatku rolnego i leśnego organem takim jest wójt (burmistrz, prezydent miasta).

Jak wynika z treści art. 67a § 1 ordynacji, organ podatkowy może, na wniosek podatnika, odroczyć termin płatności podatku lub rozłożyć jego zapłatę na raty, odroczyć lub rozłożyć na raty zapłatę zaległości podatkowej wraz z odsetkami za zwłokę, może również umorzyć w całości lub w części zaległości podatkowe.

Pamiętać przy tym należy, że umorzenie zaległości podatkowej powoduje równoczesne umorzenie odsetek za zwłokę. Jeżeli umorzenie dotyczy całości zaległości, umarzane są wszystkie odsetki, jeśli zaległość ulega umorzeniu częściowemu, odsetki umarzane są w takiej części, w jakiej została umorzona zaległość podatkowa.

[b]Uwaga![/b] Zastosowanie ulg indywidualnych w spłacie zobowiązań podatkowych może być uzasadnione jedynie ważnym interesem podatnika lub interesem publicznym.

[srodtytul]Wyjątkowo z urzędu[/srodtytul]

W określonych sytuacjach wójt (burmistrz, prezydent miasta) może umarzać zaległości podatkowe (w całości lub w części) z urzędu. Informuje nas o tym art. 67d § 1 ordynacji.

Zgodnie z jego treścią organ podatkowy może umorzyć z urzędu zaległe podatki w sytuacji, gdy podatnik zmarł, nie pozostawiając żadnego majątku, lub pozostawił ruchomości niepodlegające egzekucji na podstawie odrębnych przepisów albo pozostawił przedmioty codziennego użytku domowego, których łączna wartość nie przekracza kwoty 5 tys. zł, i jednocześnie brak jest spadkobierców innych niż Skarb

Państwa lub jednostka samorządu terytorialnego oraz nie ma możliwości orzeczenia odpowiedzialności podatkowej osoby trzeciej.

Zaległości podatkowe można także umorzyć z urzędu, jeżeli: zachodzi uzasadnione przypuszczenie, że w postępowaniu egzekucyjnym nie uzyska się kwoty przewyższającej wydatki egzekucyjne; kwota zaległości podatkowej nie przekracza pięciokrotnej wartości kosztów upomnienia w postępowaniu egzekucyjnym; kwota zaległości podatkowej nie została zaspokojona w zakończonym postępowaniu likwidacyjnym lub upadłościowym.

[srodtytul]Istnieją ograniczenia[/srodtytul]

Możliwość stosowania ulg w spłacie zobowiązań podatkowych podlega pewnym ograniczeniom w przypadku podatników prowadzących działalność gospodarczą. A to chociażby ze względu na przepisy [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr?id=185281]ustawy z 30 kwietnia 2004 r. o postępowaniu w sprawach dotyczących pomocy publicznej (tekst jedn. DzU z 2007 r. nr 59, poz. 404 ze zm.)[/link].

Jak bowiem wynika z treści art. 67b ust. 1, wójt, burmistrz, prezydent miasta może – na wniosek podatnika prowadzącego działalność gospodarczą – udzielić ulg w spłacie zobowiązań podatkowych, ale tylko takich, które nie stanowią pomocy publicznej, ewentualnie stanowią pomoc de minimis. W tym ostatnim przypadku zastosowanie ulg jest możliwe wyłącznie w zakresie i na zasadach ujętych w aktach prawa wspólnotowego.