Jak mierzyć odległość od kościoła do punktu sprzedaży alkoholu

Ustawa o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi

nie określa tu żadnych konkretnych kryteriów.

Ogólne stwierdzenia, że zasady usytuowania miejsc sprzedaży i podawania alkoholu muszą być zgodne z ogólnymi założeniami ustawy, pozwalają na bardzo różną ich interpretację. Powszechnie za obiekty chronione uważa się kościoły i inne obiekty sakralne, cmentarze, placówki oświatowe, domy studenckie, szpitale, koszary.

Uchwała Rady Miejskiej we Wrześni w woj. wielkopolskim z 2003 r. (obowiązująca jeszcze w 2010 r.) ustalała, że odległość co najmniej 50 m między punktami sprzedaży i podawania napojów alkoholowych a obiektami chronionymi powinna być mierzona drogą dojścia utwardzonymi częściami gruntu, z których mogą korzystać lub korzystają piesi, od drzwi wejściowych (wyjściowych) punktu sprzedaży do najbliższego punktu obiektu chronionego.

Zasady te zakwestionował prokurator rejonowy we Wrześni. Zarzucił, że są niejasne, nieprecyzyjne i mogą w praktyce prowadzić do obchodzenia ustawy. Gdy rada odmówiła zmiany uchwały, prokurator rejonowy złożył skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu. Sąd przyznał mu rację i stwierdził nieważność zaskarżonych paragrafów uchwały. Rada Miejska we Wrześni zaskarżyła wyrok do NSA.

– Ta metoda się sprawdza, nie wywołuje kontrowersji. Podczas całego okresu funkcjonowania uchwały nie stwierdzono żadnych nieprawidłowości w udzielaniu zezwoleń na sprzedaż czy podawanie alkoholu – zapewniała podczas rozprawy w NSA przedstawicielka RM Wrześni, radca prawny Magdalena Podsiadłowska-Pawlak.

– Ludzie chodzą także ścieżkami, są też drogi wewnętrzne, nie tylko drogi publiczne. Art. 12 ust. 2 ustawy o wychowaniu w trzeźwości, który uprawnia rady gmin do ustalania zasad usytuowania miejsc sprzedaży i podawania napojów alkoholowych, nie przewiduje tu żadnych kryteriów.

Główny cel ustawy to ograniczenie  dostępności alkoholu

NSA podzielił jednak stanowisko WSA i oddalił skargę kasacyjną. Oba sądy podkreśliły, że upoważnienie ustawowe z art. 12 ust. 2 ustawy nie oznacza zupełnej dowolności w określaniu zasad usytuowania miejsc sprzedaży i podawania napojów alkoholowych. Uzasadniając wyrok NSA, sędzia Zofia Borowicz powiedziała, że te zasady należy określać zgodnie z celami ustawy, a więc jak najmniejszą dostępnością alkoholu. Prokurator i WSA słusznie zakwestionowali ustalenia, które były tak nieprecyzyjne, że mogły wzbudzać wątpliwości interpretacyjne i umożliwiać wykorzystywanie ich do obejścia prawa.

Odległości powinny być mierzone wzdłuż osi bądź krawędzi jezdni dróg publicznych, łączących obiekty chronione z miejscami sprzedaży bądź podawania napojów alkoholowych – stwierdził NSA. Dopiero jeżeli między tymi miejscami nie ma dróg publicznych, można w dalszej kolejności przewidzieć inny sposób mierzenia odległości. Rady gmin mogą też nawiązywać do pojęć zdefiniowanych w art. 21 pkt 1 ustawy. Określają one najbliższą okolicę punktu sprzedaży napojów alkoholowych.

Od 2011 r. Września ma już nową, zmienioną uchwałę, w której zastosowano takie właśnie zasady.