Rada Gminy Marianowo podjęła uchwałę w sprawie wzoru deklaracji o wysokości opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi. Zawierała ona m.in. słowniczek użytych w treści uchwały i we wzorze deklaracji pojęć. Zapisano w mim m.in., że pod pojęciem "miejsce zamieszkania" rozumieć należy "nieruchomość, w której osoba przebywa z zamiarem stałego pobytu, niezależnie od miejsca zameldowania".
- Zapis ten w sposób rażący narusza obowiązujące przepisy prawa - wyjaśnia Ryszard Mićko, wojewoda zachodniopomorski. - Wprowadzając powyższą definicję rada gminy na nowo zdefiniowała pojęcie, które zostało już zdefiniowane w przepisach kodeksu cywilnego. Zgodnie z treścią art. 25 tej ustawy miejscem zamieszkania osoby fizycznej jest miejscowość, w której osoba ta przebywa z zamiarem stałego pobytu - podkreśla wicewojewoda.
W konsekwencji wojewoda uznał, że rada gminy Marianowo definiując w uchwale pojęcie "miejsce zamieszkania" wykroczyła poza swoje kompetencje. W konsekwencji stwierdził nieważność podjętej przez radę uchwały.
Wojewoda zwrócił także uwagę na orzecznictwo sądów administracyjnych, w szczególności zaś na wyrok NSA z 8 listopada 2012 r. (sygn. akt II OSK 2012/12), w którym sąd stwierdził, że co prawda zawarte w rozporządzeniu Rady Ministrów zasady legislacyjne nie mogą stanowić podstawy do oceny legalności miejscowych aktów normatywnych, niemniej przyjąć należy, że w istocie wzorcem kontroli uchwały są przepisy konstytucji. Z tych zaś wynika po pierwsze, że materia uregulowana wydanym aktem normatywnym wynikać powinna z upoważnienia ustawowego i nie może przekraczać zakresu tego upoważnienia (art. 7 konstytucji). Po drugie zaś, że regulacje zawarte w akcie prawa miejscowego mają na celu jedynie "uzupełnienie" przepisów powszechnie obowiązujących rangi ustawowej, kształtujących prawa i obowiązki ich adresatów (art. 94 Konstytucji RP).
