Koszty transportu pacjenta niesamodzielnego bądź nieletniego do miejsca zamieszkania, w przypadku gdy nikt nie odbiera takiego pacjenta w wyznaczanym terminie, pokrywa gmina właściwa ze względu na miejsce zamieszkania lub – w przypadku niemożności ustalenia takiego miejsca – właściwa ze względu na ostatnie miejsce pobytu pacjenta. Reguluje to art. 30 ust. 1 ustawy z 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej. W tym celu kierownik podmiotu leczniczego, w którym leczony był taki pacjent, niezwłocznie musi powiadomić wójta (burmistrza, prezydenta) o zaistniałym zdarzeniu, jednocześnie organizując odpowiedni transport dla pacjenta, oczywiście na koszt gminy. Gmina pokrywa koszty takiego transportu na podstawie wystawionego przez podmiot leczniczy rachunku. Co istotne, gminie przysługuje prawo domagania się zwrotu takich kosztów od przedstawiciela ustawowego pacjenta.
Podstawa prawna: Art. 13 ust. 1 pkt 1, art. 13b ust.3 ustawy z 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (tekst jedn. DzU z 2013 r. poz. 260 ze zm.)
