W wyroku z 10 marca 2015 r. Naczelny Sąd Administracyjny potwierdził, że ustawa z 21 sierpnia 1997 r. o ograniczeniu prowadzenia działalności gospodarczej przez osoby pełniące funkcje publiczne zawiera samodzielną procedurę odwoływania skarbnika jednostki samorządu terytorialnego, który naruszył zakazy antykorupcyjne.
Skarbnik powiatu węgorzewskiego został odwołany przez radę (bez wniosku starosty w tej sprawie). Powodem był jego wybór do zarządu Stowarzyszenia Skarbników Samorządowych Województwa Warmińsko-Mazurskiego. Rada ustaliła bowiem, że stowarzyszenie może prowadzić działalność gospodarczą. Tymczasem ustawa antykorupcyjna zabrania skarbnikom zarządzać taką działalnością.
Skarbnik odwołał się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie. Argumentował, że do zarządu stowarzyszenia został wybrany zaocznie. Gdy tylko dowiedział się o wyborze, tego samego dnia złożył rezygnację z funkcji. W konsekwencji faktycznie żadną działalnością gospodarczą prowadzoną przez stowarzyszenie nigdy nie zarządzał.
WSA w Olsztynie przyznał skarbnikowi rację. Po pierwsze – zwrócił uwagę na wadliwy tryb odwołania skarbnika. Wskazał, że rada powiatu podjęła uchwałę bez wniosku starosty. W konsekwencji naruszyła art. 37 ust. 1 ustawy o samorządzie powiatowym, mówiący, że skarbnika rada powołuje i odwołuje na wniosek starosty. Tym samym uchwała jest nieważna – orzekł olsztyński WSA.
Po drugie – sąd wskazał, że skarbnik nie naruszył przepisów antykorupcyjnych, bo faktycznie żadną działalnością gospodarczą stowarzyszenia nie zarządzał. Przepisy ustawy z 1997 r. nie wiążą sankcji w postaci utraty stanowiska z samym zasiadaniem we władzach stowarzyszenia, ale dopiero z faktycznym zarządzaniem działalnością gospodarczą.
