Formalnie taki przepis nie powinien budzić zastrzeżeń. Ustawa o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi nie określa odległości pomiędzy miejscem sprzedaży i podawania napojów alkoholowych a obiektami chronionymi, pozostawiając takie kompetencje radzie gminy. Mimo to prokurator wnioskowała o stwierdzenie nieważności tego paragrafu uchwały. Zastanawiało bowiem, dlaczego odległość, która w poprzedniej uchwale wynosiła 50 m, zmniejszono do 20 m, nie uzasadniając tego.
Nie był to jednak główny zarzut skargi, która skoncentrowała się na obowiązujących zasadach generalnych, czyli na preambule oraz art. 1 i 2 ustawy antyalkoholowej. Preambuła oraz przepisy tej ustawy zobowiązują organy państwa i samorządu terytorialnego do podejmowania działań mających ograniczać spożywanie napojów alkoholowych. Ustalenie odległości 20 m jest sprzeczne z takimi celami – stwierdzała skarga.
Rada miejska odpowiedziała, że określenie odległości 20 m jest efektem swobody, jaką ustawodawca pozostawił gminie w zakresie usytuowania miejsc sprzedaży i podawania alkoholu. Ustalając taką odległość, rada wzięła pod uwagę warunki lokalne i umiejscowienie punktów sprzedaży alkoholu na terenie gminy.
Gmina może samodzielnie określać zasady usytuowania na jej terenie miejsc sprzedaży i podawania napojów alkoholowych – potwierdził sąd. Muszą one jednak być zgodne z ogólnymi celami ustawy, wyrażonymi w preambule oraz w art. 1 i 2 ustawy – podzielił stanowisko prokuratora. Swoboda gminy jest bowiem ograniczona przez obowiązek realizowania celów ustawy o wychowaniu w trzeźwości. Ten obowiązek to podejmowanie działań zmierzających do ograniczenia spożycia napojów alkoholowych. Przyjęta odległość 20 m od obiektów szczególnie chronionych kłóci się, jako zbyt bliska, z koniecznością ograniczenia dostępności do alkoholu, naruszając w ten sposób przepisy ustawy o wychowaniu w trzeźwości – orzekł sąd, stwierdzając nieważność § 1 pkt 1 uchwały.
Sygnatura akt: II SA/Sz 347/19
