Nawet zeznając, jak przebiegała kolizja na skrzyżowaniu, świadek natrafia na sprzeczne stanowiska i oczekiwania spierających się stron, na próby podważenia jego wiarygodności przez czujnych prawników. A gdy sprawa dotyczy wspólnych znajomych świadka, nie mówiąc o rozwodzie czy walce o dziecko, jego zadanie jest jeszcze trudniejsze.
Pierwsza zasada jest taka, że świadek musi zeznawać prawdę, gdyż za kłamstwo grozi mu nawet więzienie. Kary te zresztą niedawno zaostrzono. Świadek może jednak odmówić odpowiedzi na pytanie, jeżeli mogłaby ona narazić go osobiście lub osobę mu najbliższą na odpowiedzialność za przestępstwo. Wystarczy, że ma taką obawę. Gdyby jego zeznania, np. dotyczące prywatnych kwestii, narażały go osobiście lub osobę mu najbliższą na hańbę, może żądać, aby przesłuchano go z wyłączeniem jawności. Wtedy publiczność, w tym prasa, jest wypraszana z sali. Dodajmy, że prasa przez samo dowiedzenie się o takich sprawach nie może naruszać dobrego imienia czy czci podsądnych, a zwłaszcza świadków, którzy są pod szczególną ochroną. W końcu wypełniają ważny obywatelski obowiązek. W szczególności bez zgody świadka prasa nie ujawni jego wizerunku i nie może na to pozwolić ani prokurator, ani sąd.
