Można też usłyszeć interpretację, że obaj panowie się nie dogadali w kwestii ról, które mają odgrywać. – Kwaśniewski najwyraźniej sądził, że Miller będzie tylko pełnił obowiązki przewodniczącego do tegorocznego kongresu i nie będzie się wtrącał do jednoczenia środowisk lewicowych, dlatego przewodniczący musiał mu dosadnie pokazać, że naprawdę rządzi partią – mówi inny polityk SLD.

Można też usłyszeć opinię, że jest to kolejna odsłona tej samej gry, którą obaj politycy toczą od lat. – Kwaśniewski jak zwykle chce mieć decydujący głos, ale za nic nie odpowiadać, a Miller, skoro już zdobył fotel przewodniczącego, nie chce mu na to pozwolić – mówi polityk Sojuszu. – Lata lecą, a oni ciągle chcą uzdrawiać lewicę i nie mogą skończyć.

Ale wytłumaczenie wypowiedzi Millera może być jeszcze inne: zbliżają się dwa wielkie wydarzenia na lewicy, czyli tzw. okrągły stół środowisk lewicowych, do którego ma dojść już w lutym, i wybory powszechne przewodniczącego Sojuszu zakończone kongresem partii.

Miller pokazując, kto się faktycznie liczy na lewicy, zajmuje dogodną pozycję do walki o przywództwo w SLD i w całym środowisku. W Sojuszu istnieje bowiem przekonanie graniczące z pewnością, że obecny lider zechce utrzymać przywództwo w partii na następne cztery lata. A takie wypowiedzi, że Kwaśniewski nie może niczego dyktować SLD, są ciepło przyjmowane przez sporą grupę działaczy tej partii. Poza tym ową wypowiedzią Miller zepchnął Kwaśniewskiego z pozycji osoby patronującej zjednoczeniu lewicy. Bo co to za patron, który nie ma wpływu na drugi co do wielkości podmiot na lewej stronie sceny politycznej.

Odsuwając zaś na bok byłego prezydenta, szef SLD pokazuje, że jest gotowy do równorzędnej walki z Januszem Palikotem o dominację w zjednoczonym ruchu lewicowym. Bo członkowie SLD są pewni, że dojdzie do połączenia sił na lewicy, a otwarte pozostaje tylko pytanie, na jakich warunkach.