Jędrzej Bielecki: Priorytet polskiej dyplomacji? Zwycięstwo PiS

Po wybuchu wojny, z powodu położenia geograficznego, pozycja dyplomatyczna Polski wzrosła. Na Zachodzie doceniono także prowadzony od kilku lat program forsownej modernizacji sił zbrojnych oraz trafną diagnozę co do rosyjskiego imperializmu. Jednak utrzymujące się wątpliwości w sprawie rządów prawa w naszym kraju oraz permanentne ataki na Niemcy spowodowały, że polskie władze nie potrafiły wykorzystać nowo zdobytych atutów, by wpłynąć  na stanowisko tak Waszyngtonu, jak i Berlina. 

W exposé Rau nie wyciągnął z tego wniosku. Zapewniał, że sojusz polsko-amerykański jest oparty „przede wszystkim na umiłowaniu wolności” zapominając, że gdyby nie wojna w Ukrainie, administracja Bidena najpewniej nadal bojkotowałaby Warszawę. Perspektyw zakończenia sporu o praworządność przecież nie ma. Gdy zaś idzie o Niemcy, minister wrócił do nierozliczonej historii sprzed 80 lat i podkreślił, że „nie ma powszechnego zainteresowania powierzeniu Berlinowi przywództwa kontynentu”. Taki układ powoduje, że nawet zdawałoby się oczywisty postulat wypowiedzenia Aktu Stanowiącego Rosja-NATO z 1997 r., który ogranicza obecność sojuszniczą w Polsce, wciąż jest niemożliwy do przeprowadzenia. 

Ale to nie skuteczność polityki zagranicznej jest dziś priorytetem dla PiS. O wiele ważniejsze jest zachowanie władzy. A do tego skuteczność dyplomacji jest mniej ważna. Ławy poselskie partii rządzącej były w czasie exposé puste.