Rz: Na ciechanowskim festiwalu S’THRASH’YDŁO mają wystąpić zespoły propagujące satanizm. Czy satanizm to po prostu kolejna z wielu religii, równoprawnych w państwie demokratycznym?
Marcin Zarzecki: Przede wszystkim satanizm trudno uznać za religię. Każdy system religijny składa się z organizacji, kultu i doktryny. W satanizmie elementy te właściwie nie występują.
Rdzeniem tego zjawiska jest przekaz antychrześcijański, dość niespójny zresztą. Badania pokazują, że sataniści w zasadzie nie mają przekonań religijnych. Są raczej zwolennikami pewnego stylu życia opierającego się na hedonizmie, folgowaniu ludzkiej naturze. Satanizm można uznać za zjawisko kulturowe, być może za subkulturę, ale nie za religię. Rozróżnia się satanizm filozoficzny i teistyczny. Z którym mamy do czynienia w tym przypadku?
Z żadnym. Ludzie, którzy przychodzą na tego rodzaju koncerty, przeważnie nie znają dyskursu satanistycznego i nie szukają na takich imprezach głębszych treści. Dotyczy to również wykonawców. Ich przekaz jest dość prymitywny i ogranicza się zazwyczaj do walki z chrześcijaństwem. Cały fenomen polega na tym, że muzyka „ozdobiona” treściami satanistycznymi po prostu dobrze się sprzedaje.
Towarzyszy temu efektowny sposób ubierania się i wspomniany hedonistyczny styl życia. Jest to atrakcyjne dla osób, które chcą zaznaczyć swój indywidualizm i poszukują w życiu punktu zaczepienia. Na takich koncertach mogą one nabyć również różne atrybuty, koszulki czy wisiory, które pozwalają identyfikować się z subkulturą. Dotyczy to najczęściej młodzieży, ponieważ jest ona szczególnie podatna na wpływy i skłonna do negowania tradycji.
