Były przyjmowane ze zdziwieniem, przez niektórych aprobującym, bo cieszyli się, że jest wyrazisty głos ze strony Kościoła. Inni ich nie akceptowali. Gdy zorientowałem się, że pretensje nie dotyczą tego, co mówię, ale że w ogóle mówię, to pomyślałem: "Panowie, ja się w kozi róg zapędzić nie dam". Wiem co robię i robię to w sposób odpowiedzialny. Ja nie mam zamiaru występować z Kościoła. To jest mój dom, moja religijna ojcowizna. Jeżeli coś robię, może nie zawsze dobrze, to zawsze z myślą, by Kościół mógł coraz lepiej spełniać swoją rolę w społeczeństwie. Najczęściej przeciwko krytyce wytaczany jest zarzut kalania własnego gniazda. Mocny argument, ale można zapytać, czy krytyka nie jest zwróceniem uwagi, że ktoś to gniazdo kala, źle wypełniając swoje powołanie i trzeba się tym zająć? Krytyka konstruktywna powinna być przynajmniej rozważona, ale nie odrzucona bez zastanowienia.

Ale b. Pieronkowi nie brakuje krytyki Radia Maryja.

Radio Maryja jest poddawane bardzo ostrej krytyce przez samych katolików. Nie jest tak, że ten najbardziej krzykliwy głos akceptują wszyscy. To radio służy formowaniu szwadronu ludzi, którzy za ojcem dyrektorem pójdą w ogień, ale nie można powiedzieć, że to najbardziej miarodajne medium w Kościele. Jest jeszcze szereg tygodników diecezjalnych o zasięgu ogólnopolskim: "Niedziela", "Przewodnik Katolicki", "Gość Niedzielny" itd. Niestety, ich głos jest coraz bardziej jednorodny i współbrzmiący z Radiem Maryja.

Biskup nie zapomina o polityce. Wskazuje na grupę w Kościele, która sprzyja PiS.

Co do istnienia takiej grupy biskupów nie mam wątpliwości, ale poglądy polityczne powinny być ich prywatną sprawą. Kroczą po bardzo cienkiej linii. Zwolennicy jakiejkolwiek partii nigdy nie aprobują wszystkich jej poglądów czy posunięć. Bardzo niebezpieczne jest utożsamianie opcji politycznej z poglądami moralnymi. To nie jest tak, że jeżeli ktoś należy do partii X jest moralniejszy od kogoś, kto sympatyzuje z partią Y