3 listopada 2005 r. do starostwa powiatowego wpłynął z wojewódzkiego ośrodka ruchu drogowego wniosek M.S. o wydanie prawa jazdy kategorii D. Do wniosku dołączono: orzeczenie lekarskie stwierdzające brak przeciwwskazań zdrowotnych do kierowania pojazdami, zaświadczenie o ukończeniu kursu dla osób ubiegających się o prawo jazdy kat. D, oraz inne wymagane dokumenty.
Na ich podstawie starosta wydał decyzję o przyznaniu M.S. prawa jazdy kat. D.
2 listopada 2012 r. do starosty wpłynął sprzeciw prokuratora. Wskazano w nim, że na mocy prawomocnego wyroku z 24 lutego 2012 r. lekarz, który wystawił M.S. zaświadczenie lekarskie, został skazany za poświadczenie w tym zaświadczeniu nieprawdy. Tym samym wyrokiem skazany został również kierownik ośrodka szkoleniowego kierowców za to, że wystawił i podpisał zaświadczenie potwierdzające, że M.S. odbył szkolenie na prawo jazdy kategorii D, chociaż M.S. w takim szkoleniu faktycznie nie uczestniczył.
Po otrzymaniu tych informacji starosta wznowił postępowanie z 2005 r., uchylił swoją decyzję przyznającą M.S. prawo jazdy kat. D i wydał nową odmawiającą mu uprawnień.
M.S. zaskarżył decyzję do samorządowego kolegium odwoławczego i wojewódzkiego sądu administracyjnego. Bezskutecznie. Jego kasację oddalił również Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z 5 lutego 2016 r.