Pacjent, który ma wątpliwości, czy lekarz postawił mu właściwą diagnozę i zalecił dalsze leczenie, ma prawo do jej weryfikacji. Zgodnie z art. 6 ust. 3 ustawy o prawach pacjenta i rzeczniku praw pacjenta (DzU z 2009 r. nr 52, poz. 417 ze zm.) chory ma bowiem prawo żądać, aby medyk zasięgnął opinii innego lekarza lub zwołał konsylium.
Może również żądać, aby pielęgniarka lub położna zasięgnęła opinii innej pielęgniarki czy położnej.
Takie samo prawo daje choremu art. 37 ustawy o zawodach lekarza i lekarza dentysty (tekst jedn. DzU z 2008 r. nr 136, poz. 857 ze zm.). Wskazuje on, że w razie wątpliwości diagnostycznych lub terapeutycznych lekarz z własnej inicjatywy bądź na wniosek pacjenta lub jego przedstawiciela ustawowego powinien zasięgnąć opinii właściwego lekarza specjalisty lub zorganizować konsylium lekarskie.
Medyk zwoła konsylium, jeśli uzna, że jest to uzasadnione z punktu widzenia wiedzy medycznej. Kodeks etyki lekarskiej w art. 54 przewiduje, że w razie wątpliwości diagnostycznych lub terapeutycznych lekarz powinien w miarę możliwości zapewnić choremu konsultację innego lekarza.
Jednocześnie lekarz może również odmówić zwołania konsylium lub zasięgnięcia opinii innego lekarza, jeżeli uzna, że żądanie pacjenta jest bezpodstawne. Oznacza to, że nie musi zwoływać konsylium, jeżeli zgodnie z jego najlepszą wiedzą diagnoza, którą postawił, i zaproponowane postępowanie terapeutyczne są prawidłowe. Przy okazji powinien dopełnić także obowiązku szczegółowego poinformowania chorego o innych metodach leczenia.
