Uczestnictwo małoletnich w obrocie gospodarczym regulowane jest przez [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=F398BFEC9BC48E0EC1FAA09CD8A9627E?id=70928]kodeks cywilny[/link]. Przepisy dzielą dzieci na dwie grupy zależnie od ich wieku.
[b]Te do ukończenia 13. roku życia nie mają zdolności do czynności prawnych. Nie mogą więc same skutecznie nabywać praw ani zaciągać zobowiązań, np. w ważny sposób zawrzeć umowy.[/b]
Mówią o tym art. 12 i 14 § 1 k.c. Czynność prawna, której dokonała osoba niemająca zdolności do czynności prawnych, jest nieważna.
Trudno jednak wyobrazić sobie sytuację, aby dziecko nie miało możliwości zrobienia np. podstawowych zakupów. Wyjątek od zasady zawiera § 2 art. 14 k.c. Dopuszcza on możliwość zawierania umowy przez takie dzieci pod pewnymi warunkami. Chodzi o to, aby należała ona do umów powszechnie zawieranych w drobnych bieżących sprawach życia codziennego. Może więc chodzić o kupno np. chleba czy kredek.
Czasem umowa z dzieckiem nawet po otrzymaniu zapłaty przez sprzedawcę i wydaniu artykułu będzie nieważna. Nastąpi to wówczas, gdy czynność taka spowoduje rażące pokrzywdzenie dziecka. Polegać ono może np. na wydaniu towaru złej jakości.
