Trybunał: Dziki i daniele nie mogą biegać bezkarnie po polach rolników

W środę Trybunał Konstytucyjny   orzekał w sprawie prawa łowieckiego. Wniosek w tej sprawie wniosła Krajowa Rada Izb Rolniczych (KRIR).

TK uznał za niekonstytucyjny     zakresowo tylko art. 48 ust. 3 prawa łowieckiego.

Przepis zwalnia z odpowiedzialności odszkodowawczej dzierżawców oraz zarządców obwodów łowieckich za szkody wyrządzone przez dzikie zwierzęta na polach: dziki, łosie, jelenie, daniele i sarny. Chodzi o przypadki, kiedy rolnik nie zgodził się wcześniej na wykonanie urządzeń zapobiegających szkodom lub na zabiegi, które miały temu przeciwdziałać.

Jednocześnie TK nie doszukał się niekonstytucyjności w art. 29 ust. 1 prawa łowieckiego. Przepis zezwala na dzierżawienie terenów pod obwody łowieckie bez wcześniejszej zgody właściciela gruntu rolnego.

   KRIR uważa, że brak zgody na budowę urządzeń związanych z prowadzeniem gospodarki łowieckiej, choćby nie zapobiegały one wyrządzeniu szkody, wyklucza możliwość uzyskania odszkodowania nie tylko z tytułu szkód wyrządzonych przez zwierzęta, ale także przez myśliwych polujących na polach wbrew woli rolnika.

Z tego powodu przepisy ogranicza prawo własności. Uniemożliwia swobodne korzystanie z nieruchomości.

KRIR podniosła, że ustawodawca zróżnicował sytuację prawną właścicieli gruntów rolnych w zależności od tego, czy grunt wchodzi w skład obwodu łowieckiego, czy też nie.

Rolnicy, których grunty wchodzą w skład obwodów łowieckich, są w istotny sposób ograniczani w wykonywaniu prawa własności, podczas gdy właściciele gruntów pozostających poza obwodami łowieckimi mogą swobodnie i w pełni korzystać z tego prawa, co zdaniem wnioskodawcy jest niezgodne z konstytucyjną zasady: równości oraz proporcjonalności.

Ponadto, pozbawienie rolnika prawa swobodnego korzystania i pobierania pożytków z gruntu narusza istotę prawa własności. Jest również niezgodne z art. 23 konstytucji. Gospodarstwo rodzinne powinno bowiem stanowić efektywną formę gospodarowania, pozwalającą prowadzić produkcję rolną w celu zapewnienia godziwego utrzymania rodzinom rolniczym, co jest wykluczone z uwagi na istnienie wymienionych ograniczeń.

TK nie doszukał się niekonstytucyjności w art. 29 ust. 1.Przypomniał, że przepis był już przez niego oceniany w 2014 r. Wówczas stwierdził jego niekonstytucyjność i zostało przygotowane nowe uregulowanie.

Natomiast art 48 ust. 3 narusza, zdaniem TK narusza w nadmierny sposób prawo własności. I to w sposób nieproporcjonalny.