Referencje dla niani i menedżera

Odchodząc z pracy, nie pal za sobą mostów ani wśród kolegów, ani u szefa. Bo coraz częściej się zdarza, że nowy pracodawca będzie chciał sprawdzić ich opinię o tobie.

O referencje pytano kiedyś pomoc domową albo nianię. W przypadku menedżera czy specjalisty wystarczał odpowiedni [link=http://kariera.pl]życiorys[/link], z łaciny zwany CV. Teraz nianie i gosposie coraz częściej dostarczają swym pracodawcom [link=http://kariera.pl]CV[/link], a kandydaci na menedżerów dodają do życiorysu informację, że w razie potrzeby mogą dostarczyć referencje.

– Zawsze pytamy o referencje od przełożonego i współpracowników kandydata i zawsze je sprawdzamy – mówi Anna Jaranowska z firmy doradztwa personalnego Bigram.

[srodtytul]Wykryć słabą stronę [/srodtytul]

Jakie informacje chcą uzyskać łowcy głów i potencjalni [link=http://kariera.pl]pracodawcy[/link]? – Nie jesteśmy agencją wywiadowczą, ale musimy sprawdzić, czy kandydat rzeczywiście ma sukcesy wymieniane w CV. Zawsze jednak uprzedzamy, że będziemy sprawdzać jego referencje, i sugerujemy, by poinformował o tym osoby, które będą ich udzielały – wyjaśnia Justyna Lipowska, szefowa rekrutacji w firmie doradztwa personalnego HRK.

Dodaje, że podczas rozmów referencyjnych szuka przydatnych dla przyszłego pracodawcy informacji o stylu pracy kandydata, o jego metodach zarządzania zespołem, osobowości, motywacji do pracy.

Anna Piotrowska-Banasiak, szefowa zespołu rekrutacji księgowych i finansistów w Antal International, twierdzi, że podczas sprawdzania referencji zwykle się bada zakres obowiązków kandydata, powody rozstania z firmą oraz jego mocne i słabe strony z perspektywy przyszłego stanowiska. Ktoś oceniony jako skrupulatny, ale mało kreatywny, nadaje się na dyrektora finansowego, ale może mieć problemy jako szef marketingu.

Zdaniem szefowej rekrutacji w HRK rola referencji w ostatnich latach bardzo wzrosła, a ten trend będzie się nasilał. Nie ogranicza go rozwój innych metod weryfikacji kandydatów – przez testy psychometryczne i [link=http://kariera.pl]assessment center[/link], które są bardziej kosztowne niż referencje.

Piotr Palikowski, dyrektor generalny Polskiego Stowarzyszenia Zarządzania Kadrami, twierdzi, że o [link=http://karoera.pl]referencje[/link] można i warto zadbać nawet na początkowym etapie kariery – kończąc studencką praktykę czy staż, warto poprosić swego przełożonego o opinię i zapytać o możliwość jej telefonicznego potwierdzenia. Może się to potem bardzo przydać w wejściu na [link=http://kariera.pl]rynek pracy[/link].

[srodtytul]Za zgodą kandydata[/srodtytul]

Popularyzacji referencji może też sprzyjać planowana zmiana przepisów, które na razie ograniczają ich stosowanie. Michał Serzycki, generalny inspektor ochrony danych osobowych, rozpoczął już konsultacje w sprawie takich zmian w kodeksie pracy, które zapewnią pracodawcom właściwą kontrolę pracowników bez naruszania prywatności tych drugich.

Dziś pracodawca formalnie nie może żądać od kandydata do pracy informacji wykraczających poza te wymienione w art. 22 kodeksu pracy – to oznacza, że nie może się domagać ani opinii z poprzedniego miejsca zatrudnienia, ani kontaktów do referentów. „Prześwietlając” kandydata bez jego zgody, ryzykuje, że złamie ustawę o ochronie danych osobowych.

Można jednak sprawdzić referencje, jeśli potencjalny pracownik wyrazi na to zgodę. – Kandydat ma prawo odmówić, ale nie jest to w jego interesie. Sam zresztą rozumie, że referencje to zabezpieczenie dla pracodawcy – ocenia Anna Piotrowska-Banasiak. Jak dodaje, takie zabezpieczenie stosuje coraz więcej firm.

– Bardzo trudno ocenić kandydata na podstawie dwóch, trzech spotkań kwalifikacyjnych. Zdarzają się przecież ludzie świetni w autoprezentacji, którzy nie sprawdzają się w praktyce – wyjaśnia Jacek Poletyło, dyrektor generalny Nicols Poland, który zwykle sprawdza referencje kandydata za pośrednictwem firm rekrutacyjnych. Chce wiedzieć, czy poprzedni pracodawca był zadowolony z jego pracy i czy np. kandydat na menedżera nie ma problemów z podejmowaniem decyzji.

[srodtytul]Bez pytań o zdrowie [/srodtytul]

Przedstawiciele agencji doradztwa personalnego podkreślają, że w sprawdzeniu referencji bardzo ważna jest etyka – nie można tego robić bez wiedzy i zgody kandydata ani pytać o jego światopogląd czy choroby.

Tymczasem pracodawcy niekiedy na własną rękę starają się zasięgnąć języka o potencjalnym pracowniku wśród znajomych z branży, za jego plecami. Zdarza się, że docierają w ten sposób do obecnego szefa albo kolegów z pracy kandydata, ujawniając jego poszukiwania nowej posady. – Nigdy nie sprawdzamy referencji u obecnego pracodawcy, chyba że na życzenie kandydata – podkreśla Anna Piotrowska-Banasiak.

Justyna Lipowska z HRK odradza też dołączanie do aplikacji o pracę kontaktów do osób, które mogą nam udzielić referencji. Nie wiadomo, kto będzie miał wgląd w nasze CV, a na [link=http://kariera.pl]rozmowie kwalifikacyjnej[/link] rekruter i tak zapyta o potencjalnych referentów.

Pisemne referencje dołączane do CV większość rekruterów traktuje sceptycznie; wiedzą, że szef często tylko podpisuje się pod opinią przygotowaną przez samego pracownika.

Justyna Lipowska twierdzi zresztą, że nawet sprawdzenie referencji nie da 100 proc. gwarancji; trzeba też umieć zadawać odpowiednie pytania, gdyż ludzie zgodnie z poprawnością polityczną zwykle chwalą byłych pracowników i kolegów.

[ramka][b]Prawo co dnia wyjaśnia[/b]

Zgodnie z art. 22.1 kodeksu pracy pracodawca ma prawo żądać od osoby ubiegającej się o zatrudnienie podania m.in. danych osobowych obejmujących: imiona, nazwisko, imiona rodziców, datę urodzenia, miejsce zamieszkania (adres do korespondencji), wykształcenie i przebieg dotychczasowego zatrudnienia.